Sjucht...

Vanochtend, kwart over zes. Tijd om op te staan. Mijn wekker zet ik altijd voor de zekerheid, maar meestal ben ik voordat ie afgaat al wel wakker. Maar goed ook, want als ik ergens een hekel aan heb, is het wel de herrie van zo'n ding...

Dit is toch echt meer mijn ding (plaatje van www)

De wekker staat op donderdag altijd een half uurtje eerder. Op donderdag moet Junior namelijk naar school. De andere dagen van de week loopt hij stage, dan krijg ik om kwart voor zeven het signaal "opstaan!!".

Aankleden dus. Naar beneden en de afwasmachine legen. De spullen van het ontbijt kunnen meteen op tafel. Als ik met dit klusje klaar ben, geef ik Tukker eten. En Muis, ons konijn krijgt dan ook haar brokjes. Tussendoor roep ik Junior. En nog eens. Opstaan is nu eenmaal niet zijn sterkste punt. Hij heeft hetzelfde bioritme als zijn vader. Niet vroeg dus.

Junior verdwijnt onder de douche. Ik klop op een gegeven moment op het raampje. "Jaaaha" krijg ik terug. Daarna duurt het nog zo'n kwartiertje voor ie eindelijk in beeld is. Intussen zitten mijn haren in de plooi en heb ik de meeste plooitjes in mijn gezicht een beetje weggewerkt. Ik ben er helemaal klaar voor : )

Getverderrie, waar blijft ie nou toch... ik geef aan dat hij nog zo'n kwartier over heeft en dat ie dan toch echt weg moet wezen. Ook hier in het dorp wacht de trein niet op laatkomers... en ik heb geen zin om hem te brengen...

Dan komt er een vrolijk hoofd om de hoek kijken. "Mam, ik was een beetje vergeten dat ik pas om elf uur moet beginnen vandaag. Ondernemersschap valt uit."

Sjucht... de volgende keer als hij naar school moet toch de dag ervoor maar even vragen of er nog uitval-uren zijn. Best lekker een keertje uitslapen... gaaaap...

Bus gekaapt!

Afgelopen weekend werd onze bus gekaapt! Nou ja, gekaapt... Fleur had 'm mee.

Fleur heeft zelf nog geen rijbewijs, dat project gaat binnenkort beginnen, dus wij brachten haar weg. Jan met Pino en ik met mijn groene autootje er achteraan.

We haalden Fleur met nog 3 huisgenoten op in Nijmegen en we brachten ze naar een surf-weekend, een half uurtje rijden verderop. Het was ons eigen idee.

Zo'n surfweekend, daar hoort een Volkswagenbusje bij, zo redeneerden wij. En Fleur liet zich dat geen 2 keer zeggen. Dat maakte, dat we vrijdagavond met 2 auto's op weg gingen.

Maar wat hebben ze het naar de zin gehad! Heerlijk kamperen in de bus en gezellig chillen met hun mede-studenten. Lekker een balletje slaan (volleybal) en feesten in de tent 's avonds. En natuurlijk lekker in het zonnetje zitten:

Fleur in chill-stand voor de bus.

Surfen zei je? Nee, dat was er niet van gekomen. Grappig toch. Maar ze hebben heel veel lol gehad. En een huisgenoot van Fleur was om. Wat zo'n busje nu eigenlijk kostte vroeg ie aan Jan. Zo zie je maar, na 1 zo'n ervaring wil je niet anders meer, daar weten wij alles van!

Gefeliciteerd!

Goeiemorgen mam! En gefeliciteerd! Met je 79ste verjaardag!

En dat zou je niet zeggen. Jij bent nog hartstikke fit. Fijn!

Je loopt nog bijna dagelijks een rondje met Tessie, jullie hondje. Tessie kwam een aantal jaren geleden bij jullie wonen. Zo een paar maandjes nadat jullie vorige hondje, Bonnie, overleden was. Zij werd 17eneenhalf jaar oud.

"Nee, we nemen geen hondje meer" was jullie eerste reactie. Maar toen wij aangaven als een soort opvang te willen fungeren als er bij jullie wat zou gebeuren, waren jullie heel snel om. En gelukkig maar.

Proost! Op je verjaardag! (plaatje van www.).

Want Tessie is jullie alles.'t Is een pittige tante. Een echt Jack Russel karaktertje. Geeft niets, want jullie zijn gelukkig nog wel zo pittig dat jullie haar makkelijk aan kunnen. Samen met pa geniet je nog steeds van jullie gezellige huis (waar Joke en ik geboren zijn) en natuurlijk ook van jullie tuin. Die ligt er altijd tip-top bij. Jullie stoppen daar ook heel wat uurtjes in. En plantjes.

Elk jaar neem je je voor om wat minder plantjes te kopen in het voorjaar, maar elk jaar kunnen jullie de verleiding toch niet weerstaan. Maar goed ook, want die plantjes zijn nergens zo goed af dan bij jullie. Soms, als we op vakantie gaan, brengen we wel eens wat potten met onze plantjes bij jullie. Da's makkelijker dan elke dag deze kant op moeten om ze water te geven. Ik ben altijd blij verrast als we die plantjes weer terug kijken. Mooier dan mij zou zijn gelukt. Je hebt groene vingers, of je hebt het niet!

Ook in huis redden jullie je nog prima. Elke week wordt er volgens een soort vast schema de boel gesopt. En pa kan zich nog prima vermaken met z'n hobby's en dat komt ook goed uit. Want stil zitten, nee, dat is en blijft lastig ; )

Kortom, we boffen. We boffen dat het bij jullie zo prima gaat en dat we nog steeds zo'n makkelijk contact hebben. Even aan komen kleppen als ik jullie haren moet fatsoeneren of zomaar, als ik wat te vertellen heb. Maar ook jij mam, je pakt de telefoon nog wel eens op om te horen hoe het met ons of de kinderen gaat. "Komen de meisjes dit weekend nog thuis?" Of jullie komen aan het eind van een tochtje op jullie (elektrische) fietsen even een kopje koffie doen. Ook gezellig.

Mam, een hele fijne verjaardag toegewenst. Wij vierden het gisteren al met jullie, maar vandaag heb je ook nog weer een tuin vol mensen. Heel veel plezier!

Aan alle mamma's van een speciaal kindje.

Goeiemorgen! Ben je al wakker? Ben je beneden in de woonkamer of moet je vandaag in bed blijven omdat je de rest van de familie de ruimte moet geven om een ontbijtje op bed te maken?

Bij mij is het eerste het geval. Helaas kon Mirte vandaag niet naar huis komen, zij geeft nog een weekend examentraining. Ook erg belangrijk, gezien de examens vanaf morgen beginnen. Moederdag is hier een paar weekjes opgeschoven, als het nest hier thuis weer echt vol is.

Dat nest, dat heb ik altijd goed beschermd. Moest ook wel, er zat een vogeltje in dat iets meer aandacht nodig had dan de andere. Dus ging ik ervoor. Herkenbaar voor jou?

Dan zijn de volgende dingen ook vast heel herkenbaar:

1. De twijfels of er nu werkelijk wel wat aan de hand is, of dat je volgens de omgeving gewoon een beetje overbezorgd bent.

2. De vele onderzoeken en gesprekken met verschillende professionals.

3. Vragenlijsten. Ik kan ze nog steeds wel dromen. En ook de confrontatie met de antwoorden die je zelf hebt ingevuld. Is het echt zo erg? Of valt het eigenlijk stiekem toch ook nog wel een beetje mee met je kindje?

4. De spannende gesprekken als je de uitslagen binnenkrijgt. Hoe moeilijk is het om te horen dat jouw kindje iets heeft waar je werkelijk niets aan kan doen omdat het gewoon met deze beperking geboren is...

5. De frustratie die je hebt omdat mensen in je omgeving je kind en ook jou niet snappen ("gewoon iets harden aanpakken misschien?").

6. De spagaat waar je vaak het gevoel hebt in te zitten als je je aandacht moet verdelen tussen het speciale kindje, zijn zusjes/broertjes en je partner.

7. De opluchting als blijkt dat er scholen en mensen bestaan waarbij- en in je kind mag zijn wie ie is. Maar ook...

8. Het verdriet dat je hebt als je kind zijn draai in het begin niet zo goed kan vinden, tijd nodig heeft om te moeten omgaan met de heimwee die hij heeft als ie terug denkt aan zijn oude klasgenootjes.

9. En als hij ouder wordt: de moeilijkheid dat het ineens meer op valt dat je kind "anders" is. Een kind van 4 valt niet op als hij door de schoenwinkel rent om te kijken of zijn schoenen lekker zitten. Als hij 10 is is dat heel anders...

10. Maar ook... het geluk dat je voelt als datzelfde kind uitgroeit tot een jongen waar je trots op bent. Rustig, behulpzaam en vol humor. En ook heel open als het gaat om het feit dat ie een beperking heeft. Hij is geen autist, hij heeft autisme, een heel verschil!

Ik zal best nog wat aspecten vergeten zijn, opvoeden van een kind met een beperking is heel erg complex. Maar ik ging ervoor. Zegde mijn werk op en was er voor hen. Moest in ons geval ook wel.

Soms heb ik spijt. Ik merk nu dat het heel lastig is weer aan het werk te komen. Er zit een levensgroot gat in mijn c.v., en ik ben inmiddels bijna 50. Maar als ik dan kijk hoe mijn kinderen zich ontwikkeld hebben ben ik supertrots. Het zijn stuk voor stuk sterke vogels geworden. Die nu hard bezig zijn om uit te vliegen.

Eentje zit nog op de rand van het nest. Hij heeft iets langer nodig om zijn vleugels uit te slaan. Geeft niet, dat mag. Voorlopig ben ik toch nog in de buurt, en ik krijg er steeds meer vertrouwen in dat ook hij zijn vleugels zo uit gaat slaan, en dat ie ook goed blijft vliegen.

plaatje van www.

Wat ik met dit schrijfsel wil zeggen, moeders van speciale kindjes? Er is hoop! Vergeet dat nooit! Ook al krijg je nog zoveel tegenwerking, geloof erin. Want jullie kinderen zijn zo speciaal dat ze het volop waard zijn! Fijne Moederdag, en geniet van ze. Tenslotte mogen jullie hun moeder zijn, wat een eer!!!

Ik trakteer op een rondje...

Ik trakteer op een rondje! Op een rondje tuin dan wel te verstaan...Komt ie:

We lopen de achterdeur uit. Dan draai je je hoofd even naar links, en dan zie je dit:

Emmers met kruiden en op het plankje zie je verschillende potjes waar ik bloemen in heb gezaaid. En zie je achter die buxusbol die veilingkist? Daar staan tomatenplantjes in.

Kom, laten we een stukje verder lopen. Dan kom je onder de appelboom door. Die stond goed in bloei dit jaar. Maar we hadden wel wat nachtvorstjes. Ik geloof niet dat de bloesem er veel onder geleden heeft, kijk maar:

Als je goed kijkt, zie je ook al mini-appeltjes. Daar wees mijn schoonmoeder me vanochtend op, toen we een rondje deden na de koffie. Gelukkig maar...

Als je onder de boom door bent, kom je in het volgende stukje tuin:

Met rechts onze moestuin:

Nee, er staat nog niet veel in. Alleen wat piepkleine boon- en bietenplantjes zie je. En als je met je neus bijna op de grond zit, zie je mini-aardappelplantjes. De rest is net ingezaaid. Water geven dus maar, en blij zijn met het groeizame weer van deze week. Beetje warm en vochtig, wat wil een moestuin-eigenaar nog meer ; )

Nou, dan draai je je om en zie hier, ons nieuwe terras:

Jan is druk met het uitzoeken en ontwerpen van het afdak dat er boven moet komen, ik word blij van die plannen. Een mooi droog plekje voor Pino in de wintermaanden, en in de zomer is het dan een geweldig plekje voor ons. Een paar banken erin en de buitenkeuken en misschien kunnen we dan ook nog.... ja, je leest het al. We dromen heerlijk verder...

Draai je dan het terras de rug toe, dan komen mijn frambozen in het zicht:

Het duurt niet lang meer, en dan moet ik ze weer opbinden. Ze lijken momenteel wel dagelijks een stukje de lucht in te gaan, niet erg hoor!

Als je dan nog iets doorloopt, weer onder de appelboom door, zie je links nog een terras. Daar heb ik ook verschillende groepjes met potten en plantjes:

Een oude kookpot, waar zaailingen van slaplantjes in staan. Nog een beetje groeien en dan kunnen ze een beetje uitgedund worden. Die hosta's in teilen en weckketels, da's echt een succes. Nooit meer gaten van de slakken, probeer maar eens!

Kijk je dan nog iets verder naar links, dan zie je dit:

In de pan heb ik komkommer gezaaid. In de bak daarvoor zit rucola, en de vuilnisemmer op de achtergrond bevat spinazie. En natuurlijk weer wat tomaten. Ik heb ze in 2 soorten gezaaid. Tros- en vleestomaten, alleen heb ik geen idee meer welke kist wat bevat...nou ja, dat zien we straks vanzelf, toch?

Goed. Dan lopen we nog even naar voren. Komen we bij de tuin opzij van het huis:

De seringenboom staat, zoals je ziet, volop in bloei. En dat ruikt me toch heerlijk!

Maar dan de put... Er komt hier binnen niet al te lange tijd een nieuwe garage. De schuur staat op instorten, dus het moet nu eenmaal. Alleen... dan wil Jan natuurlijk wel met de auto in de garage kunnen komen. Logisch. Snap ik helemaal. Maar de zijtuin en put moeten er dan aan geloven. Snik... We zijn nu een goede oplossing aan het verzinnen voor dit gedeelte. Het zou een oprit annex mooi zitje moeten worden. Nou ja, het duurt nog eventjes, dat scheelt...

Lopen we nog even door, dan kom je bij de weg uit:

Op de oprit staat Pino, en rechts zie je de voortuin. Daar ben ik momenteel druk met het snoeien van de buxus. Dus het tuingereedschap...

Dat laat ik nog maar eventjes buiten staan. Makkelijk zo voor het grijpen!

So... dat was mijn traktatie. Ik hoop dat je een beetje genoten hebt. Weet je wat? Zo over een maandje, dan doen we dit nog weer eens dunnetjes over. Dan zien we het waarschijnlijk allemaal wel groeien... afgesproken?

Kopje koffie dan eerst maar?

Het is bijna 10 uur, en ik dacht zo om eerst maar eens een kopje koffie in te schenken. 't Is rustig hier in huis. Jan vertrok vanochtend om een uur of 9 richting sportpark. Hij gaat, samen met (hopelijk, je weet maar nooit hoeveel er komen opdagen) veel andere mannen, een beach-volleybalveld aanleggen vandaag. Junior ligt, zoals gewoonlijk op dit tijdstip op zaterdag, nog op 1 oor. En de meisjes? Die zijn (nog) niet in beeld.

Mirte heeft momenteel een baantje als examentrainster. In Leiden. Daar helpt ze VWO leerlingen die over een week of 2 examen moeten doen van de zenuwen af. Zij doet dat bij het vak biologie. Ze heeft een paar weekjes geleden al eens een weekend meegedraaid, en ze vindt het geweldig werk om te doen. Je ziet volgens haar de leerlingen vooruit gaan en een stuk zelfverzekerder worden. Hoe dankbaar is dat? En ze wordt er ook nog rijkelijk voor beloond ook : ) Dus zij is daar de volgende twee dagen onder de pannen.

Fleur moet vanmiddag eerst ook nog aan de slag. In een bejaardencentrum een paar plaatsen verderop. Eigenlijk ligt de plaats tussen Nijmegen en hier in. Dus gaat ze vanmiddag er eerst voor zorgen dat de afwas bij de dames en heren weer van het aanrecht af is, schenkt ze koffie en thee voor ze en zorgt ze ervoor dat er een boterhammetje klaar ligt voor vanavond. Met al dan niet een kopje soep. Daarna pakt ze de trein richting ons. Gezellig!

En ik? Ik kan mijn dag helemaal zelf indelen. Best een beetje lastig vind ik dat. Ik wil veel werk verzetten, maar ook lonkt mijn boek, en het zonnetje.

In ieder geval ga ik het onkruid uit de moestuin halen, en wat inzaaien. Er staan al bonenplantjes in, en ook bietjes. En ik heb aardappeltjes gepoot die ik eerst heb voorgekiemd. En de aardbeientoren in het midden bloeit volop. Yes!  Maar da's nog niet alles wat groeit in onze tuin. Ook heb ik courgetteplantjes in pannen
gepoot en ik heb tomatenplantjes uitgepoot in veilingkisten. Tros- en vleestomaten. Ook staat er rucola in een bak en spinazie. Dat laatste begint zijn vorm al te krijgen. Net echt ; ) Ook zaaide ik sla. Die plantjes moet ik vandaag even wat verder uit elkaar poten. Anders gaat het niet wat worden in de kookpot.

Tel daar de appelboom, perenboom, druif, bessenstruiken en framboos bij op, en natuurlijk de emmers met kruiden (basillicum, munt, bieslook, rozemarijn, tijm en citroenmelisse) en het lijkt hier straks hopelijk een echte groentewinkel : ) Enneh, oh ja, ik zaaide allerlei bloemenzaadjes in verschillende gekleurde potjes en wat mandjes, ben benieuwd wat dat gaat worden.Vandaag ga ik nog worteltjes zaaien, dat in ieder geval. En verder moet ik nog maar eens even snuffelen in mijn "schatkistje" (mijn blikje met zaadjes).

Goh, als ik dit allemaal zo vertel krijg ik ook maar zo zin om de tuin in te gaan! En ach, als ik even geen zin aan mijn groenteproject heb, zijn er altijd nog buxussen. Zo'n stuk of 40 : o Ik heb er al eens wat gesnoeid, maar het grootste deel moet nog. Nou ja, zo een paar per dag, dan komt het vanzelf goed. Mijn rug vindt het geen succes als ik daar te lang mee bezig ben en mijn handen raken ook in de kramp. Want ik doe het wel allemaal met een gewone buxusschaar, met de hand dus. Toch mooier vind ik.

Foto van een blog eerder waar ik over de struiken schreef. Linkje? Hier!

Grappig is dat toch, zit ik me eerst te bedenken wat ik jullie toch in vredesnaam moet schrijven, en kijk nu hier!Ik vind het knap als je nog zover komt met lezen hoor, wat een kletstekst zeg! Nou, ik ga geloof ik mijn laptopje maar eens dicht slaan en dan aan de slag. Jullie ook? Nou ja, wat je ook van plan bent vandaag, ik wens je in ieder geval een hele fijne dag toe!