Genieten hoor!!

Zondag. Eerste paasdag. En dan is vannacht ook nog eens de tijd verzet. En, oh ja, we lagen eigenlijk pas laat in bed. Fleur ging gisteren naar Claudia de Breij, in Amsterdam. En was om kwart voor 1 's nachts pas weer op het station. En natuurlijk wacht je als ouder dan tot ze thuis komt. Om dan te horen hoe mooi het was, en nog even langer na te kletsen.

Tegen half 2 gingen we naar bed. En dan de tijd nog een uurtje naar voren. Oeps... half 3 in een keer. Gelukkig ben ik een goede slaapster, ik sliep als een blok, om om kwart over 7 zomertijd weer helemaal wakker te zijn.

Nu zit ik lekker fris gedoucht met een kopje koffie op de bank.  De hond heeft zijn brokjes al op, hij ligt nog even lekker na te soezen. Me-time dus. Voor het "kookgeweld" losbarst.

We ontbijten wat laat vandaag. 11 Uur is de afspraak. En dan maak ik er een redelijk uitgebreid ontbijt van, dan slaan we de lunch vandaag maar over. Want om half 4 komen oma en opa en oma alweer op bezoek. Om dan weer vrolijk verder te gaan met koffie en...

Wat een feest vandaag. Natuurlijk mag dat ook, het is natuurlijk ook een echte feestdag. En ook daar moeten we niet aan voorbij lopen.

Ik keek de Passion van de week. En zoals elk jaar ben ik heel erg onder de indruk van dit verhaal. Mirte bestelde voor mij de d.v.d., zodat ik nog eens terug kan kijken, opdat ik niet vergeet waar alles nu werkelijk om draait.

Net als heel Nederland, zo te zien op het journaal gisteren, vieren wij vandaag ook met lekker eten. Ik heb er zin in, gezellig met z'n allen om tafel en genieten. Maar voor het zover is moet ik nog wel even aan de slag. Snijden, bakken, koken en hopen dat alles in de keuken goed gaat lopen. Net iets voor mij, zo koken met wat extra stress...

Dus probeer ik een stapje terug te doen. En mezelf nauwlettend in de gaten te houden. Niet in de stress schieten en gewoon, net als andere zondagen mijn ding doen. Andere zondagen, waarop Jan vaak aangeeft hoe lekker het eten weer is.

't Is een stukje mindfulness. Stapje terug en in het nu blijven. En genieten waar je mee bezig bent. "Zie het als een toneelstukje, waar je zelf in speelt", zei ooit een belangrijke leraar tegen mij. En dat ga ik doen!

plaatje van www.

Rest mij nog jullie allemaal een fijne Pasen te wensen. Met mooie momenten, die je dan ook nog eens niet al te hard voorbij loopt. Genieten dus! Veel plezier!!

Je bent nooit te oud om te leren...

Verhaaltje dan maar weer eens. Waargebeurd en vers van de pers. Vanochtend vroeg om precies te zijn.

Jan had nachtdienst vannacht. En Junior is, zoals veel kinderen vandaag, vrij van school. Zou je denken dat ik mooi de gelegenheid had om uit te slapen, maar helaas. Om 7 uur was ik klaarwakker.

Jan komt in het algemeen na de nachtdienst zo tegen half 8 thuis. Ik was alvast naar beneden gegaan. Lampen aan en vast een vers potje thee gezet. Vindt Jan lekker, zo even een kopje thee voordat ie het bed in duikt.

Het journaal ging even aan. En ik zag daar bij de verkeersinformatie dat er, vlak bij de route waar Jan voorbij rijdt, een ongeluk was gebeurt. Met als resultaat een flinke file. Daar zou hij geen last van moeten hebben, maar ja.

Jan´s thuiskomst bleef uit. En er verstreek zomaar drie kwartier. Ik was allang in de veronderstelling dat de weg waar hij langs moest door het ongeluk ook zo langzamerhand dichtgeslibt was. Ik had stiekem al een beetje medelijden met hem. Hele nacht gewerkt en dan nog eens een uurtje file erachteraan. Bah.

Gelukkig kwam ons gele monster de oprit op rijden. "Ja, ik zag het al, een flinke file hè?" opperde ik medelevend. "Nee", kreeg ik als antwoord terug, "Ik heb een flinke ochtenwandeling gemaakt!"

Nu is het zo dat Jan vaak van de makkelijke is. Maakt zich niet zo druk op dingen, hij is echt zo'n persoon waarbij alles altijd wel op z'n pootjes terecht komt. Heerlijk om mee te leven, maar héél soms ook niet. Zoals die ene keer dat ik boodschappen ging doen. We hadden een Passaat op gas, en ik had geen idee hoe je daarmee tanken moest. Maar Jan verzekerde me dat er nog méér dan genoeg in zat.

Ik kwam tot om de hoek. Bijna thuis dus en een kofferbak vol boodschappen. De kruiwagen moest erbij aan te pas komen om de boodschappen verder naar huis te vervoeren. En tot overmaat van ramp had ie ook geen benzine in de reservetank zitten. Fleur werd achter het stuur gezet, toen een jaar of 12, en Jan drukte de auto naar voorin de straat. We wonen gelukkig dichtbij het tankstation ;)

En die ene keer dat mijn zwager met hem mee was, en zijn gezicht zo langzamerhand begon te verkleuren bij het zien van het benzinepeil op het metertje in de auto. Kwam ook goed.

plaatje van www.

Of die ene keer dat we op vakantie gingen. Caravan achter de auto, en het bleek dat auto dan gas zóóp... Beetje benzine in de reservetank, niet zo heel veel. We strandden bijna in een heel klein dorpje, op zondagochtend zo ten elven. Laat daar nou nét een tankstation open zijn, en die had ook nog gas...

Gisterenavond, toen Jan naar zijn werk ging, had ie al wel in de gaten dat het dieselpeil niet meer zo heel hoog stond. Maar ach, het lukte vast nog wel om... zo ver stond ie nou ook nog weer niet in het rood...

De bus stopte er dus mee op de terugweg. En Jan mocht lopend naar het tankstation. Om daar voor een schandalige prijs een jerrycan te kopen en er diesel in te gooien. Weer terug en zo kwam het dat hij een uurtje later thuis was...

Ik glimlachte er toch een beetje om. En kon het niet nalaten op te merken dat ik blij was dat hem dit nu een keertje wél overkwam. En dat ie daar dan misschien wel van geleerd had...

"Jaaa", zei Jan... "Ik heb er zéker van geleerd!" "Ik heb geleerd dat mijn tank toch net heel iets kleiner is dan dat ik gedacht had..." Mánnen...

Geen suikers.

Het is al een flinke tijd geleden. 9 Jaar om precies te zijn. Ik "dreigde" dat jaar 40 te worden, wat overigens ook gelukt is trouwens. Best confronterend op zo'n moment, zo'n leeftijd.

De kinderen waren al niet meer echt klein. Alleen, de kilootjes die ik er met de zwangerschappen en de jaren daarna gratis bij gekregen had, zaten er nog steeds allemaal bij. Je had toendertijd nog niet zoveel grote maten modezaken als nu. Dus met mijn-toen- maatje 44 kon ik slecht slagen.

Toen kwam er nog een tante in beeld die geen blad voor de mond nam. "Zoooo jij kan er ook goed mee door op het moment!" kreeg ik ongezouten op mijn bord. Toen helemaal niet leuk om te horen, maar ik ben haar nog steeds dankbaar voor haar eerlijke woorden.  Want toen ging ik iets doen wat ik mijn hele leven nog niet had hoeven doen... flink op mijn eten letten.

In de maand december begon ik daarmee. En in de zomer daarop had ik maat 36. Fleur zegt nu nog wel eens dat ze dat toendertijd niet eens mooi vond. En achteraf gezien ben ik het roerend met haar eens. Je krijgt er op die leeftijd toch een beetje "oude kop" van. En eigenlijk vind ik iets rondingen, zo om en nabij de maat 38 toch net iets mooier. Bij mij althans.

Nu ben ik 49. En volgend jaar zit er weer zo'n rond jaar aan te komen. En het maatje 38 was al verandert in 40. En soms zelfs 42 :o Ik wist het niet hoor...

Voor een aantal weken geleden heb ik besloten de tussendoortjes maar eens te laten staan. Koekjes en snoepjes vooral. Zal je denken dat dat geen zoden aan de dijk zet, nou, bij mij wel hoor.

Kom ik met googelen dit plaatje tegen. Slaat op mij. IK ben een leeuw, en eet tegenwoordig vooral  fruit en rauwkost tussendoor ;)

Ik ben iets slanker geworden in die tijd, maar vooral lichamelijk voel ik mij heel veel fitter! Ik popel om lekker naar buiten te gaan, de tuin in! Of een flinke fietstocht, zou ook niet gek zijn... Voor mij mag de lente nu eindelijk wel eens beginnen, al is het alleen maar omdat dat maatje 40 toch al een stuk charmanter om mijn lijf zit!

Leuk boek en wat daarvan kwam...

Ja, ik kocht 'm ook! Het nieuwe boek Kringloopgeluk van Ingrid. Van de blog Ing-things. Wat een prachtig boek is dat! Ik las het in één keer helemaal uit, en genoot van de herkenning die ik er in vond.

Het kan dan ook niet anders dan dat je toch weer opnieuw getrokken wordt naar de kringloop, als je met je neus in dit nieuwe boek gezeten hebt. Niet goed voor iemand als ik, die vorig jaar nog een project  eenkastjeperdag heeft doorgemaakt, omdat het huis begon dicht te slibben, maar ja... Je bent een liefhebber, of je bent het niet.

Vanmiddag had ik zomaar een uurtje over. En de kringloop hier in de buurt is niet zo heel ver. Dus daar ging ik in mijn groene autootje.

Ik had weer eens geluk! Kringloopgeluk, dus ook wel gezegd. En vanavond ging ik even aan de slag met één van mijn vondsten. Na een half uurtje had ik iets gemaakt dat ik toch best de moeite waard vond om aan jullie te laten zien.

En toen dacht ik: "Weet je wat? Ik heb nog plek genoeg op mijn andere blog!" Ik paste de naam een beetje aan en bedacht het plannetje dat ik daar de resultaten op ga zetten die voortkomen uit mijn kringloopaankopen. Of ook wel kringloopschatjes genoemd. Nieuwsgierig? Klik dan eventjes hier!

Als ik in de toekomst weer iets gemaakt heb, met als beginprodukt iets van de kringloop, dan laat ik het weer op hetzelfde adres zien! Ik hoop dat jullie dat een leuk idee vinden. Zo ja, tot daar dan maar!!

Jeugdherinneringen...

Grappig is dat.. lees ik vanochtend de nieuwe berichtjes door die in mijn "leukomtelezenlijst"  staan, hiernaast, en dan kom ik dit berichtje tegen.

Dat bracht me meteen weer terug in mijn jeugd. Mijn zus en ik hadden ook cavia's. Ieder eentje, en aangezien het twee vrouwtjes waren, zaten ze gezellig bij elkaar in een hok. En gezellig hadden ze het!

Mijn buurjongen, die nu trouwens al jaren mijn zwager is, hij trouwde Jan's oudste zus, kwam op een dag bij ons de keuken in met de mededeling dat er wel heel veel cavia's in het hokje zaten. 6, om precies te zijn!

Het bleek achteraf dat de cavia van mijn zusje een toch net ander geslacht had dan we eerst dachten! En ik was daardoor ineens 4 cavia's rijker! Leuk zeg! Hier zie je nog een fotootje van de vier kleintjes met hun baasje erbij:

Prachtig vond ik ze, dat kun je wel zien aan mijn gezicht! Maar natuurlijk konden we ze niet allemaal houden. Ze zullen vast een goed plekje hebben gekregen ergens anders, eerlijk gezegd kan ik me dat niet meer herinneren... Wel herinner ik me nog iets anders als ik zo naar deze foto kijk... de hekel aan het korte koppie dat ik daar had!

Mijn ouders lieten mijn haar altijd flink kort knippen. Was "netjes" vonden ze. En ach, het paste natuurlijk ook wel een beetje in het tijdsbeeld, dat wel. Maar ik was altijd jaloers... jaloers op meisjes die er echt uitzagen als meisjes. Met lang haar! En ik kon het dan ook niet laten om te checken of het haar al een beetje snel groeide. Hier is daar het bewijs van:

Ik denk dat dit alles echt meegespeeld heeft met de beslissing kapster te worden. En ook met het feit dat mijn dochters nooit kort haar gehad hebben. En nog niet! Maar.. als ze dat perse zouden willen, ben ik de laatste die dat tegenhoudt hoor. Want  de "klant" is nog altijd koning!

Bijna weekend.

Nog even snel een berichtje voor het weekend begint. Ik heb er zin in! Was er vorig weekend niet een dochter thuis, vandaag komt Fleur gezellig weer eens uit Nijmegen met de trein deze kant op! Vorig weekend zat ze achter de boeken. Dat is toch vaak handiger op je kamer te doen, in je eentje kan je je beter concentreren.

Mirte gaat dit weekend roeien. Ja, je leest het echt goed! Er is een toernooi in Hilvarenbeek, en daar doet de vereniging waar zij roeit ook aan mee. Dacht ik toch maar zo dat het nog wel afgelast zou worden, nou, mooi niet! Vanmiddag had ik haar even aan de telefoon en ze vertelde dat er van het bestuur wel een mailtje was uitgegaan. Extra truien en ook extra sportkleding mee. Het kan namelijk nat worden (duh..) en dat is net iets minder prettig bij een gevoelstemperatuur van zo ongeveer -15...

plaatje van www.

Ze heeft er overigens wel zin in hoor! Hard getraind en dat ging heel goed. Dus ze hopen dat ze morgen goed scoren. Ik brand een kaarsje voor ze. Met dubbele reden ;))

Net even de boodschappen ingeslagen. Junior was mee. Nee, niet helemaal uit eigen wil. Maar als ie vergeten is dat hij eigenlijk liever thuis bleef, is ie toch heel gezellig en behulpzaam. De band oppakken en alles in de kar, en natuurlijk de boodschappen naar binnen sjouwen... handig joh! Als dank zoekt hij uit wat lekkers uit in de winkel. Chips en wat snoep, ik vind het wel handig dat ik dan zelf niet hoef te kiezen.

Ik bestelde net het boek "Kringloopgeluk" van Ingrid, onze medeblogster, van Ingthings. Ze staat in mijn leeslijst, hiernaast. Morgen komt het binnen, 'k ben heel benieuwd, maar hierover zeker meer!

Vanochtend maakte ik al een ovenschotel, die heb ik net aangezet in de oven. Dus zo heb ik nog mooi even een half uurtje om even lekker weg te zakken op de bank met een boek. Het weer vraagt erom, en ach, er zijn ergere dingen. Heb jij al wat gepland voor het weekend? Nou, wat het ook is, ik wens je hele fijne dagen toe!

Best spannend.

Dat is het hier vanochtend. Jan heeft een paar dagen vrij van z'n werk. "Weekend", noemen wij dat hier thuis. Ook al moet hij zaterdagochtend weer gewoon aan de slag. En in het weekend waren er een aantal dingen, die hoognodig moeten, gepland.

Gisteren besteedde Jan aan de bus. Hij is er een extra stoel in aan het bouwen. Deze zomer gaan we met z'n drietjes naar Engeland. Nou ja, met z'n viertjes eigenlijk, maar Tukker kan in de bench. En ik bedacht me dat het misschien wel heel gezellig was om met ons drieën voorin te zitten. Dus jan bouwt een stoel er bij in. Dat gaat prima hoor, maar hij komt een paar hordes tegen.

Minder ruimte voor de versnellingspook en ook de handrem moet iets aangepast worden. En aangezien hij er ook nog in naar zijn werk rijdt, moet je dingen soms wel wat sneller in orde maken. Vandaar die klus gisteren.

Ook gaat Jan nog de belastingen invullen. Wordt tijd, het is zo 1 april... Maar voor vandaag... vandaag is de appelboom aan een flinke snoeibeurt toe.

Wij zijn geen experts. Hebben wel een beetje afgekeken toen er een paar jaar geleden een expert kwam, en gezien de kosten van die klus gingen we vanochtend zelf aan de slag.

Trap erbij. Takkensnoeischaar en zo'n zaagje. Jan de boom in en ik ging coachen. Vanaf de grond, om de vorm van de boom in de gaten te houden. Zo:

Het is voor Jan, die hoog in de boom zit, onmogelijk te zien wat ie doet voor het geheel:

Best eng vindt ik het, deze actie. Ik heb behoorlijk hoogtevrees en roep dus regelmatig: "Kijk uit! Pas op!" Maar tot nu toe gaat het prima.

Jan heeft trouwens nog een hulp. Die versnippert heel fanatiek de takken die op de grond vallen:

Zie hem er geconcentreerd mee bezig zijn! Er zijn trouwens nog meer mensen die we blij maken met de "oogst". Ik belde buuf, of ze nog hout wilden voor de kachel. Daar zei ze geen nee op. En ook wilde ze wel wat voor op de vaas. Goh, daar had ik zelf nog niet eens bij stil gestaan!

Wat een pluspunten! Een blije hond, een mooie, in de vorm gesnoeide boom, een warme kachel en twee buurvrouwen blij met mooi takken op de vaas! Wat een geweldige tuinman heb ik toch ;))

Goeiemorgen pap!

77 Ben je geworden vandaag, tóch? Ik zou haast de tel kwijtraken, het leven gaat steeds sneller. Komt denk ik doordat ik ook zo langzamerhand tot de middelbare leeftijd behoor. Nog eventjes een stel fotootjes (van fotootjes gemaakt dus niet zo heel erg scherp, maar goed...) van "De goeie oude tijd":

Hier was je zelf nog "piep"...

Leuk toch, zo'n fotooje met ons allebei... dat smaakt naar nog ééntje...

Op vakantie in Valkenburg.

Onze kinderen zijn inmiddels ook al zover dat ze bij de volwassenen gaan horen, en daardoor raakt hier thuis het nest ook steeds leger. Het hoort er zo bij, het zou niet goed zijn om ze vast te houden. Ik hoorde ooit de zin in een liedje:" Ze deden 1000 domme dingen maar ze kwamen goed terecht." En dat vertrouwen heb ik dan ook compleet. Van ervaren word je wijs.

Dat loslaten is niet altijd makkelijk. Ik kan me nog herinneren dat jij dat ook vond op mijn leeftijd. We gingen kijken naar een kamer in Zutphen. We stonden met de huisbaas op de gang en ik hoorde jou vragen of het wel mogelijk was om het contract zonder problemen op te zeggen, als ik het niet zou redden. Ik was 23! Daar moet je bij onze meiden toch écht niet meer mee aankomen. En dat laat ik dan ook wel...

Schijnt er ook mee te maken hebben dat je jongste altijd een soort kuiken blijft. Volgens mijn schoonmoeder tenminste, en daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Is een beetje extra loslaten, je rol wordt ook anders. Dat stukje moet ik nog ervaren, ik hoop dat het nog even duurt ;))

De verjaardagen bij jullie thuis veranderen. De tante's, die inmiddels toch allemaal wel de tachtig passeren, komen 's middags. En de jongere garde is 's avonds aan de beurt. Er was een tijd dat jij, samen met je vier broers, op een rijtje zaten te geinen met z'n allen. Helaas ben je nog de enige die over is.

Jij bent de jongste van het gezin waar je uit komt. Met vier broers zal het niet saai zijn geweest daar. En dat hoorden we dan ook altijd wel op de verjaardagen. De leuke anekdotes vlogen over tafel. Ik vond het echt genieten! Stiekem heb ik nu wel eens een beetje medelijden met mijn oma. Die ik helaas niet gekend heb, maar ze heeft haar "mannetje" aardig moeten staan, dat kan dan toch niet anders, met zo'n stel!

Jij met je broers. Rechtsachter ben jij.

Ik herinner me mijn ooms stuk voor stuk als fijne mensen. Ze waren totaal verschillend, dat wel, maar allemaal met het hart op de juiste plaats. Zo komt me nu ineens te boven dat vroeger, als kind, iedere tante en oom iets lekkers voor ons meenamen. Zo had je aan het eind van de avond een snoeptrommel vol lekkers, en daar wist ik wel raad mee!

Ja, het leven gaat door. En, ondanks dat het lopen je soms wat slechter af gaat, ben je toch nog heel kwiek voor je leeftijd. Ik hoop dat dat nog lang zo zal blijven! Alvast gefeliciteerd hoor, met je verjaardag! Ik wens je veel plezier overdag vandaag, en in ieder geval tot vanavond!!

Minder eten koken.

Ik kan er nog niet zo goed aan wennen. Sinds een tijdje staan hier nog maar drie borden op de tafel, tenminste door de week. En ik vind het nog steeds lastig goed te doseren.

Gisteren gebeurde het me wéér... Veel te veel gekookt! Ik begin al met teveel aardappelen schillen. En de speklapjes die we hadden, daar zaten er vijf van in een pakje. Voor ik het in de vriezer gooi, moet ik het gewoon in 2 zakjes doen. Maar daar had ik nu nét weer niet aan gedacht.

Aardappels over dus. En speklapjes. En laatst had ik ook al teveel champignons, dus daar stond ook nog een half doosje van. En die ui die ik snipperde, daar stond ook nog een beetje van in de koelkast... zucht...

De aardappels sneed ik in plakjes en bakte ik eventjes samen met de uitjes op. De champignons ook. En de 2 speklapjes gingen weer in een andere pan. Even opbakken en in reepjes snijden. De hele boel liet ik afkoelen.

Quichevorm erbij. Even invetten en bekleden met 5 plakjes bladerdeeg. Alle opgebakken kliekjes erin en dan 4 eieren met 150 ml melk, zout en een beetje italiaanse kruiden luchtig mixen. Geraspte kaas erover, is ook genoeg van in huis :o. Dan 45 minuten op 200 graden in de oven.

Ik maakte er soep bij. En zo loste ik het overvloedprobleem op. En we eten er ook nog eens lekker van!!

Kaboutertjes bestaan!!

Wisten jullie dat hier niet zo héél erg ver vandaan... nou ja... een beetje dan (maar we hebben gelukkig Pino) een soort sprookjesbos is? Vanmiddag waren wij er nog even met Tukker.

We stapten uit de bus, liepen een heel klein stukje en toen zagen we dit:

Sprookjesachtig mooi, tóch? En Tukker was ook helemaal blij dat we daar waren, kijk maar:

Hij liep lekker te dollen, en natuurlijk zocht hij een stok om mee te zeulen. Op een gegeven moment liepen we door de "poort" heen:

Nou ja, soms ging Tuk er ook stiekem eventjes uit:

Er zijn nu eenmaal momenten dat ie eventjes afleiding zoekt. Ook niet zo gek hoor. Het was soms ook best een beetje eng zo onder de bomen, die je zo aan keken:

Doet me toch een beetje denken aan "het enge bos" uit de fabeltjeskrant. Griebeldegriebel... gelukkig hadden wij de reus mee, dat gaf wel een veilig gevoel!

Maar als we het dan toch over die sprookjesfiguren hebben, wij ontdekten vanmiddag ook nog iets anders! In dit sprookjesbos wonen ook kaboutertjes!

De reus ontdekte hem! En nu weten we het dus zéker: kaboutertjes bestaan!!!

Wil jij de kabouter ook zien? Wij zagen hem in het bos bij Mariëndaal, in Oosterbeek, bij Arnhem. Misschien ligt ie er nog, hij kan er maar zó in slaap zijn gevallen. Doe 'm, als je hem ziet, onze groetjes!

Genieten van het mooie weer!

Oh zeg, heerlijk is dat! 's Morgens wakker worden door het fluiten van de vogeltjes en gelijk hadden ze. De zon scheen volop en eindelijk hadden ze het niet meer koud en steeds meer te eten buiten uit de natuur. De lente is begonnen!

Snel, m'n bed uit en ontbijten! Tukker staat al te popelen om het bos in te gaan. Lekker stokken zoeken en een fijne plons in de beek, die allang niet zo koud meer is. Wat is de lente toch heerlijk...

Terug in huis pak ik een kop koffie en ga met mijn vest aan, dat nog wel, in het hoekje zitten achter de badkamer. Daar is het het eerst warm bij ons in de tuin met zulke fijne voorjaarsdagen. Ik blader wat in het tijdschrift dat ik meegenomen heb en zo langzamerhand doezel ik een beetje weg.

Om vervolgens wakker te schrikken, en helemaal weer fit aan de slag te gaan. Eindelijk, de plantjes kunnen de moestuin in. Jan heeft het "gat" omgeploegd en er nieuwe grond in gestort. Als ik even nog door werk, dan heb ik al snel dat gedroomde tuintje. De kookpot staat ook al in het midden. Over een tijdje kunnen daar de aarbeienplantjes in, leuk!

Voor ik het weet is de dag alweer bijna voorbij. Jan komt terug uit de vroege dienst en samen genieten we nog even na in het voorjaarszonnetje, voor deze achter de boomtoppen verdwijnt.

So... dat pakt niemand mij weer af. Want, ook al is dit alles nog niet helemaal zover, dromen erover mag altijd! Toch?

Ik ga nu maar eens de gordijnen dicht doen en een warme kop chocomel maken. Zo houd ik het hier in huis 's avonds nog een beetje uit. Je moet wat. Want het lijkt nu nog wel winter!! Nog even volhouden...

Plannen en PDD-NOS.

Met een zoon als Junior, 16 jaar en PDD-NOS, is het nooit helemaal loslaten. Hij doet het goed op school, dat wel. Vorig weekend maakte ie met Fleur samen (die vrijwillig deze taak op zich nam!) een planning voor deze week. En vaak houdt ie zich daar wel aan.

beetje helpen met "puzzelen" is handig...

Hij maakt op het moment zijn sector-werkstuk. Over de crisis. Of eigenlijk over verschillende crisissen in de afgelopen jaren. Het gaat hem goed af. Hij zoekt , in het begin vooral op wiki-pedia ;)), naar informatie en zet dan in zijn eigen woorden zijn bevindingen op papier. So far so good.

Hij houdt er niet van om in de woonkamer te werken. De slaapkamer is daar ook geschikt voor. Een bureau met 2 beeldschermen en rust om hem heen, dat zijn de voorwaarden voor hem. Enig nadeel is dat je hem niet in de gaten kan houden, en de computer is een leuke afleiding...

Fleur spreekt met hem af dat hij een paar keer in de week zijn vorderingen naar haar mailt. En meestal gaat dat ook wel goed. Maar soms... dan krijg ik een verontwaardigd mailtje van Fleur, dat ie het weer niet inleverde. "Oh, vergeten.." , is dan zijn laconieke reactie. Grrr...

Maar deze week was ie weer goed bezig. Gisteren op school liet een klasgenoot van hem zijn bevindingen aan de lerares zien. Eigenlijk hetzelfde als Jan bij Fleur doet. Toen vroeg Jan of hij ook zijn werk mocht laten zien aan haar. En dat mocht.

Ze was zwaar onder de indruk. Een prima niveau noemde ze het, misschien wel iets té hoog gegrepen. Dat maakte ze dan ook duidelijk aan een klasgenoot van Jan, die mee keek. Jan was opgetogen, en ik moet zeggen dat ik het ook erg leuk vond dat te horen.

Jan heeft veel moeite met concentreren. En ook veranderingen zijn vaak lastig voor hem. Hoewel hij met zijn cito-score makkelijk HAVO aan had gekund, hebben we om deze redenen besloten hem toch maar TL te laten doen. En daar zit 't 'm nu net een beetje. Hij wordt er een beetje lui van. Het gaat hem ook makkelijk af, dus waarom zou ie zich uitsloven?

En dan kan er dit gebeuren: gisterenavond later, toen ie nog even voor het slapen gaan wat kwam drinken in de woonkamer, kwam er ineens een boek tevoorschijn. Nask, natuurkunde en scheikunde. Niet zijn sterkste punt. Maar ach. Hij dacht met een beetje doorlezen wel genoeg te doen voor zijn toets, die ie vandaag had.

Jan is er met hem voor gaan zitten. Uitleggen en beetje oefenen. En dat zo laat in de avond! Het blijkt maar weer, dat ook al gaat het goed op school, je zulke kinderen als Jan constant in de gaten moet houden. Is het misschien niet moeilijk qua niveau, met helemaal niets doen komt ie er natuurlijk ook niet!

Toch maar weer het samenwerkingsverband met Fleur wat aanscherpen. En Jan eens wat eerder op de dag vragen hoe hij één en ander op korte termijn gepland heeft. Want als Jan nu een beetje mooie cijfers haalt, dan kan hij straks in ieder geval met papiertje door naar de volgende opleiding, waar ie, oh ja, da's waar ook! AANGENOMEN is maandag!!

Lekker fietsweer?

Gisterenavond had ik een afspraak. En daar ging ik op de fiets heen! Da's best gek in mijn geval, ik heb toch de neiging om mijn groene autootje maximaal te gebruiken. Maar soms, soms komt er een kink in de kabel.

Tussen de middag vertrok Jan naar zijn werk. Officieel had ie nog vrij gisteren, maar er was een verplicht werkoverleg en daarna hadden de collega's samen besloten dat het weer eens tijd was om wat bij te praten en lekker te eten bij een wokrestaurant.

Jan was zo een kwartiertje weg toen ik besloot even de ogen een half uurtje dicht te doen. Doe ik vaker, ik merk toch dat ik daarna weer veel meer energie heb. En dan zo lekker door kan de rest van de dag. Ik doe dan de deur even op slot. Maar daar stagneerde het even...

Mijn sleutels waren spoorloos! Nu is het al wel vaker voorgekomen dat ik weliswaar een autootje voor de deur had staan, maar met geen mogelijkheid weg kon. Jan had dan wel 2 bossen mee naar zijn werk. Noem het een beetje verstrooid, ik vond het op zijn zachts gezegd niet zo leuk op zo'n moment.

Wij hebben een leuk sleutelbord hoor, maar dit vind ik ook  een goed idee! Plaatje van  www.

Dus ging er eerst eens een smsje naar Jan. "Heb jij mijn sleutels?" "Nee" kreeg ik terug. Jan is een man van weinig woorden. Dus ik zocht verder, en ondertussen maakten de radertjes in mijn hoofd overuren. Wat heb ik vanochtend gedaan, en had ik toen nog wel sleutels bij mij?

Ik realiseerde me ineens dat ik die ochtend, toen we na het winkelen bij Pino terugkwamen, met mijn sleutels in de handen heb gestaan. Maar dat Jan de deur nét iets sneller open deed van binnenuit. En misschien had ik toen de bos op het dashboard gelegd?

Jan belde nog eens naar huis. "Al weer terecht?" was de vraag. "Nee, maar liggen ze niet voorin de bus?" En ja hoor! De sleutels lagen daar. Ik was best opgelucht, het is toch een vervelend als je niet weet waar zo'n bos met al je sleutels uit "hangt". En dat ik 's avonds met de fiets moest? Ach, ik zal je maar eerlijk bekennen, 't was nog best lekker. En ik moest eigenlijk maar 1 flinke straat verder :o

Bloemetjesbroek voor Junior.

Vorige week zaterdag was ik in de stad. Dat las je misschien al wel. Ik ga altijd even bij de T.akko naar binnen. Leuke kleding voor een zacht prijsje. Zo had ik vorige week 3 hemdjes, 1 t-shirt en een sjaal voor een euro of 35.

Ik paste ook nog een broek. Met bloemen. Best leuk eigenlijk, beetje zachte kleurtjes. Crème ondergrond en dan met zachtroze rozen erop. Met een beetje groen en taupe nog in de print. Hij paste prima. Maar toen twijfelde ik toch een beetje. Vind ik bij een ander al snel iets kunnen, ligt er maar aan hoe je het combineert, nu vond ik het toch lastig beslissen...

Ook zag ik nog een spijkerbroek die prima voor Junior zou kunnen. Laatst haalden we samen al eens een broek in deze winkel voor hem, en hij kon er nog wel eentje bij gebruiken. Neem ik 'm nu wel of niet mee... Mmmm... Thuis even na gevraagd en hij vond het, ook gezien de prijs (hij krijgt kleedgeld, vandaar) die 20 euro bedroeg, een goed plan.

Dus vanochtend togen Jan en ik in Pino nog een keertje naar de stad. Voor Junior de broek gekocht, voor Jan nog 3 T-shirts voor 23 euro (Yes!)  en toen trok ik die bloemetjesbroek nog maar weer eens aan. Jan vond het echt leuk staan en ik dacht : " Ach, doe eens gek!"  en de broek ging ook mee naar huis.

Junior kwam vanmiddag thuis. Hij paste de spijkerbroek en keurde 'm goed. Toen vertelde ik hem voorzichtig dat ik een bloemetjesbroek gekocht had. "O help" zei Junior heel droog... Ik sleepte 'm mee naar boven en liet hem de broek zien. "Oh, die valt nog wel mee"  kreeg ik als reactie. En voor de grap: " Maar dan wel voor jou!"

Ik zei lachend dat ik zo'n broek voor hem ook echt wat minder vond. En dat ik me toch wel een beetje zorgen zou maken als hij zo rond zou gaan lopen. "Oh, dan accepteer je me dus niet voor wie ik zou zijn?" Reageerde ie uitdagend. "Nou ja, ach, ik zou misschien ook wel een beetje moeten wennen, maar ik kan vrij snel iets accepteren hoor!" kreeg ie als antwoord. "Ik wil best even in de stad kijken of er zo eentje in jouw maat is!" Maar daar bedankte ie toch heel vriendelijk voor, waarna hij zich een beetje verschrikt achter de computer verschool :))

Goedemorgen allemaal!

Maandagmorgen 7.52. Junior is nog niet zo lang geleden de deur uit gegaan. Op naar het station. Met de fiets, en not amused dat het weer besneeuwd is buiten. Nou, hij is niet de enige! Maar ja, wat doe je eraan?

Ik geniet altijd even van de uurtjes alleen beneden. Jan ligt nog te slapen, da's toch meer een avondmens. Ik niet. Zo gauw Junior de deur uit is, pak ik mijn laptop en zet ik een kopje koffie. Me-time! Om 9 uur heb ik met iemand afgesproken, tot dan is het genieten!

Als ik zo uitgeschreven ben zet ik even TLC op. What not to wear. Leuk programma, waar ze dames bewust maken van de mooie kanten van hun verschijning en dan gaan kijken hoe dat zo leuk mogelijk naar voren kan komen. Door middel van de juiste kleding, kapsel en make-up. Noem me oppervlakkig, ik vind het leuk te zien hoe iemand zó op kan knappen! Je bent kapster, of je bent het niet...

Gisteren hebben we een dagje binnen gebivakkeerd. Moet zeggen dat het buiten ook niet echt lonkte. Met een hond op zijn kleed die nog bij lag te komen van de drukte van vrijdag, vermaakten we ons best. Beetje koken, beetje bijkletsen met Fleur, die een dagje thuis was, echt keutelen. 's Avonds knutselde ik nog even een ketting in elkaar:

Zalmroze "parels" , omwikkelt met telefoondraad. De witte variant. En dan afgewerkt met een stukje satijnband, dat knip ik altijd uit t-shirts en zo...

Jan zat zijn favoriete voetbalprogramma te kijken, en ik fröbelde naast hem op de bank dit in elkaar. Ik vond het wel mooie lentekleurtjes... Alleen nu nog :s

Na de storm...

De storm is weer gaan liggen. Het begon vrijdag toen er 10 meiden binnen kwamen. Nou ja, niet allemaal tegelijk hoor. In groepjes. Eerst Mirte, toen 4 vriendinnen uit Utrecht, later nog een groepje van 3 en dan nog 2.

Het verliep allemaal prima. Het eten viel letterlijk goed in de smaak, de cadeau's ook en het was gezellig. Volgens Mirte. Wij kregen er niet zo veel van mee. Nadat we aan de nieuwe vriendinnen voor waren gesteld, namen we Tukker mee aan de riem en liepen we een blokje rond. Daarna verdwenen we naar het huis van mijn ouders. Jan ging vanuit daar richting werk, hij had nachtdienst, en ik was zo tegen half 12 weer terug.

Toen dook ik ook mijn bed in. 's Ochtends ging ik op mijn tenen wat te ontbijten regelen voor mezelf en Tukker, en nadat ik Tuk had uitgelaten ging ik op naar de stad. Daar ben ik leuk geslaagd.

Voor een heel zacht prijsje kocht ik wat leuke hemdjes, een shirtje, 2 jurkjes, een sjawl en een paar schoenen. Allemaal leuke zachte kleurtjes, de lente mag voor mij komen! Tussendoor trakteerde ik mezelf op een lunch bij de croissanterie en toen ik thuis kwam, zo tegen een uur of 12, zaten de meisjes bepakt en bezakt klaar.

Mirte was van plan meteen weer met haar vriendinnen naar Utrecht te reizen. Daar waren nog plannen voor vandaag, en ach. Eigenlijk vond ik dat ook wel prima. Dus mijn groene autootje bracht ze even naar het station.

Jan was intussen alweer naar de volleybal en Junior was zo langzamerhand ook aan het ontwaken. En ik ruimde de rommel, die zich tijdens de storm had verzameld, op. Kamer voor kamer maakte ik het weer tot ons eigen woonplekkie. Heerlijk voelt dat altijd na zo'n verjaardag.

En vandaag? Vandaag deed ik wat wassen, waarvan ik er nog eentje op moet hangen. Ik kookte lekker voor vanavond. Voor tussen de middag maakte ik een suikerbrood. Heel simpel. Een pak witbroodmix met water en een beetje olijfolie in de broodbakker, programma "kneden" aan. Als ie daarmee klaar is een beetje bloem op het aanrecht en dan wat kandijsuiker er doorheen kneden. Een broodvorm invetten en dan het deeg erin. Een uurtje rijzen in de oven, die nog uit staat en dan 35 minuten op 160 graden bakken. En dan krijg je dit:

Even uitdampen voor het snijden, dan gaat het snijden makkelijker.

Lekker joh! En aangezien Fleur vandaag thuis is en zij dit ook heel lekker vindt...

Verder lees ik vandaag. En heb ik soms mijn laptop erbij, zoals nu ;) Een heerlijk dagje stilte na de storm. Maar die storm kwam niet ongelegen hoor! Mirte heeft een heel leuk feest gehad!!

Het loslaat-feest...

Het huis is schoon, de tuin gedaan. Zelfs de ramen zijn gelapt, en dat gebeurt hier alleen bij speciale gelegenheden ;)) Het boodschappenlijstje ligt klaar. Doorgegeven via de mail. En boven, op Fleur's kamer liggen 2 1persoons luchtbedden 1 2 persoonsluchtbed, 2 matjes en 5 slaapzakken te wachten. En dat heb ik ook al door gemaild. Aan wie?

Aan Mirte. Zij viert vanavond op deze lokatie haar verjaardag. Met studiegenootjes, vriendinnen van de middelbare school, en ook haar roeiploegje is van de partij.

Voor mij? Voor mij is dit voorbereiden, zoals je hierboven al las. En dan loslaten. Er komen een aantal meiden mee vanuit Utrecht, hier eten. Het eten waarvoor ik zo de ingrediënten ga halen, dat wel. Maar Mirte kookt zelf. En ook de rest van het feest gaat ze gewoon zelf regelen.

Best lastig voor een moeder als ik. Maar o zo begrijpelijk ook. Vanavond trek ik me terug, en dan gaat het feestje los. Zoals zo vaak al gebeurde hier in huis. Aan het eind van het feest worden de luchtbedden in de voorkamer geplaatst, er passen er 6 in. Dan gaat de schuifdeur dicht en slapen ze daar. Ideaal!

Ik hoop voor Mirte dat dit niet gaat gebeuren ;))

Morgenochtend zorgt Mirte zelf voor het ontbijt. Ik ga naar de markt morgen. En lekker de stad in, beetje winkels kijken en ik denk ook nog wel iets kopen voor mezelf. Ik denk maarzo dat ik dat dan wel verdient heb. Want dat loslaten hè, da's nog een hele klus!!!

Wie wat bewaart...

We hebben al jaren een ligbad. Toen de badkamer net klaar was, waren de kinderen nog klein. Ideaal dan, zo´n ding. Met z´n allen in bad, de grootste pret hadden ze!

Toen de kinderen opgroeiden maakten ze geen gebruik meer van het bad. Wij ook nog nauwelijks. Er was een tijd dat ik op zondagavond, zo tegen een uur of zeven nog wel eens in bad ging. Boek erbij, kop koffie en dan vond ik dat best oké...

Maar de laatste maanden kwam dat er niet meer van. Het enige wat ik momenteel nog met het bad doe is afstoffen.

In de tuin hadden we een trampoline. Al hetzelfde verhaal. Nee, afstoffen deed ik ´m niet, maar de bezem ging er vaak overheen. Dus groef Jan het ding weer uit en toen hadden we een gat in de tuin. Vorig jaar zaaide ik daar bloemen in, je moet wat. Dit jaar was Jan eigenlijk van plan er een terrasje van te maken, maar dat plan hebben we even op de lange baan geschoven...

Want ik had een plannetje! Ik haalde alle flesjes badschuim van het bad, en haalde nog 1 keer de stofdoek erdoor. Daarna bracht Pino ons naar de winkel waar je zaden kan kopen. Dit kochten we:

Vorige week kochten we bij de kringloop kistjes. Speciaal voor dit doel. Buiten deden we plastic en grond in de kistjes en zaaiden we de boel uit:

En toen kwam dit verhaal bij elkaar... Er stond nog een sjoelbak op de gang, al net zo nutteloos te doen als het bad, en die ging op de kop op het bad. Daar de kistjes bovenop en zie het geheel nu heerlijk van de zon genieten! Ik diepte nog een oude koffiekan op uit de kelder, die kan prima dienst doen als gieter!

Met zo het zonnetje erop en dan nog eens het vochtige klimaat in zo'n badkamer moet het toch helemaal goed komen?

Het gat in de tuin moet nog gevuld worden met zwarte grond. Ik heb vanochtend al even gezocht op M.P. en daar staat genoeg grond op, gratis af te halen. Jan hoeft zich dus wederom niet te vervelen...

Ik ben van plan het rondje in punten te verdelen, heel ouderwets. We hebben nog een oude kookketel, die komt in het midden. Met aardbeitjes erin, ik zie het al helemaal voor me. Ik zal het jullie ook laten zien, als het allemaal "klaar" is. Zo hebben we meteen een pracht van een stok achter de deur ;))

Oorlog in de nacht.

Ik heb vannacht gevochten. Tegen knallende hoofdpijn, migraine ook wel genoemd. Het begon eergisteren al.

Ik ben er zo eentje die het iedereen naar de zin wil maken. Ik kán het maar niet afleren. Ik kan maar niet bedenken dat goed ook goed genoeg is. En dat levert spanning op in mijn hoofd. Eergisteren een beetje, en gisteren nog wat meer. Tel daar de maandelijkse hormoonschommelingen bij op en dan krijg je de "vijand".

Zo voel ik me dan ongeveer...

Een stekende pijn aan de linkerkant van mijn hoofd. Dwars door mijn gebit heen. Met zulke aanvallen lijkt het of er vier kiezen getrokken moeten worden. Ik heb op zo'n moment al eens een foto bij de tandarts laten maken, die constateerde dat die kiezen kerngezond waren. Mijn vader vertelde laatst dat mijn oma het ook had. Zij liet de kiezen trekken. Lucky me, zo'n erfenisje :(

Knallende hoofdpijn dus. Ooit al eens gelabeld door een dokter met het label "migraine". Na vele jaren. Vanaf toen kreeg ik medicatie ervoor. Wat was dát een opluchting zeg! Voorheen lag ik steevast 3 dagen plat in het donker, vanaf toen kon ik gewoon door! Mijn enthousiaste voor die pilletjes was groot.

Zó groot dat ik op een gegeven moment veel te veel van die rommel slikte. Dat moest anders, want mijn hoofdpijn werd medicijnafhankelijk. Gelukkig lukte het me om met de helft van de dosering toch de juiste balans te vinden. Maar soms, héél soms...

En dat was gisteren. De hele dag lag ik zowat plat. Of strompelde ik wat door het huis, omdat je nu eenmaal toch wat was moet doen, wat op moet ruimen, nou ja, je kent dat wel. En vannacht, vannacht ging ik met die knallende pijn het bed weer in.

Om een uur of 2 klaarwakker. Van de pijn. Toen naar beneden en als afleiding iets stompzinnigs opgezet op de t.v.. Je moet wat. Om zo ongeveer half 4 toch maar weer, met een half tabletje op de maag het bed weer in. Om 5 uur ging de wekker voor Jan. Vroege dienst. Daar word ik wakker van en tot mijn verbazing was de pijn minder!

Nu zit ik op de bank. Met een wattenbol op mijn romp. Gelukkig zijn er nog een paar pannen soep over van het weekend, en een turks brood in de vriezer. En verder?

Ik ga heel zuinig zijn met mijn pijnloze hoofd! Me afsluiten voor anderen ('t is voor vandaag eventjes niet anders) en zo hoop ik de dag zonder veel pijn door te komen. Dus mensen, als je even niet zoveel reactie van mij krijgt... morgen ben ik er hopelijk weer!!

Lief klein baby-meisje...

En dan is het zomaar weer 2 maart. Je verjaardag, Mirte. 19 Jaar ben je, en voor het eerst ben je er 's ochtends niet bij op je verjaardag met het ontbijt.

Als moeder word ik daar een beetje melancholiek van. En denk ik terug aan je toen je pas geboren was. Als ik toch toen wist wat ik nu weet... dan schreef ik je dit:

Lief klein babymeisje van me...

Je bent net geboren. 't Was dit keer een iets lastiger bevalling maar het was het dubbel en dwars waard. Wat een prachtige baby kregen we! Een donker zusje voor Fleur, die je zo komt bewonderen in het ziekenhuis. 

Ik wilde niet in het ziekenhuis bevallen, maar thuis. Maar ook nu liep het anders. Nou ja, je kunt je er niet anders dan bij neer leggen. En ach, het heeft ook wel iets veiligs. Je was behoorlijk blauw toen je ter wereld kwam, maar al snel werd duidelijk dat we ook dit keer weer zijn gezegend met een kerngezond kind!

Ons gezin is nu écht een gezin! 2 Prachtige meisjes! Toen je net geboren was, brak de zon door. Ook letterlijk. Begin maart en het was genieten! Je ging de kinderwagen in en we gingen heerlijk op pad.

Ja, wel een ouderwetse kinderwagen. Wij als ouders waren toen al besmet met het wevindenoudespullenleuk-virus, iets waar jij niet altijd blij mee bent. Maar geef toe, zo'n grote wagen slaapt toch heerlijk?

Je was een prachtige kleuter. Altijd op zoek naar uitdaging en met je vader kan je het goed vinden. Ook toen was ie al aan de knutsel en jij was daar letterlijk altijd bij in de buurt. Was ie bezig in de auto, dan zat jij achterin de klep mee te kijken. Prachtig!

Je was een rustig meisje, maar ik heb altijd geweten dat er power in je zat. De power van ik wil wat bereiken, en de wereld is van mij! Nou, je gaat het ontdekken hoor!

Nu zit je op de Universiteit. In Utrecht. Je doet de studie Biomedische Wetenschappen doen, je wil wat betekenen voor de wereld! Met onderzoek naar kanker, mooi! 

Ook het op kamers wonen gaat je prima af. Je bent vaak met vrienden, roeit fanatiek en ook ben je niet vies van een feestje. Je geniet! Maar daar tussendoor haal je wél prachtige cijfers!

Lieve Mirte, wij zijn heel erg trots op jou! 19 Jaar en dan al zo stevig in het leven staan! Gefeliciteerd met je verjaardag hoor! Ik kan niet wachten om je straks op te halen van het station. Vanavond komen opa en oma eten, en jij wilde persé mee helpen koken. Ik verheug me erop! Tot straks!!

Shoppen en inspiratie.

De laatste tijd heb ik veel geshopt. Niet dat daar nu echt veel budget voor was hoor, dus ik paste me aan. Het shoppen gebeurde in de kringloop en bij de tweedehands winkel!

Bij de kringloop liep ik hier tegenaan:

Voor een paar euro. Ik kón ze niet laten staan.., zo lief!

En toen ik later nog weer eens in die winkel kwam stonden deze op mij te wachten:

1.50 stuk, kijk, daar word ik nu hebberig van. In de winkel zag ik al voor me hoe ze zouden staan in het hoekje in de keuken:

Inmiddels heb  ik ze al best veel gebruikt. Het zijn écht van die chocomelbekers en ze kunnen ook tegen een stootje. Dus met Pino kunnen ze ook mee :)

Gisteren gingen Jan, Tukker en ik naar de Rosendaalse hei. Tuk was weer helemaal toe aan een flink stuk rennen en dat deed ie dan ook. Heerlijk, zo even uitwaaien. Met het oog op het lenteweer wat er aan zit te komen gaan we dat zeker weer vaker doen!

Terug in de auto stelde Jan voor even langs Lot's te gaan. Ons favoriete tweedehands winkeltje in Arnhem. Ooit ontdekt in de tijd dat Jan Junior daar vlakbij dramatherapie had. Dan wacht je als moeder eens een uurtje tussendoor en dan is het fijn om zo'n winkeltje in de buurt te hebben...

Jan scoort daar meestal zijn spijkerbroeken. Hij vindt merken als Replay en G-star fijne broeken. Nou, ik niet zo. Weet je wel wat voor prijskaartjes daaraan zitten? Nou, ik kan je vertellen, die zijn voor onze knip niet geschikt!

Maar Jan scoorde er 2 gisteren! Samen voor 62 euro! En ik nam nog 2 chino's mee. 1 donkerblauwe en 1 ecru. Ook nog van goeie merken, maar ach, daar geef ik eigenlijk niet om. Ik vind ze gewoon leuk... Voor die 2 samen betaalde ik 25 euro. Leuk toch?

Nog een sjaal en een ketting verder liepen we de winkel uit. Die ketting zag er zo uit:

Veel te veel bombarie voor mij... Hè, zul je nu denken, waarom koop je dat ding dan? Nou, ik prutste 'm doodleuk uit elkaar. Tangetjes en oud telefoondraad erbij en toen kon de pret beginnen:

Tijdens "wie is de mol", waar ik een fantiek volger van ben, maakte ik dit ervan:

Grappig hè? Ik zag 'm al voor me in de winkel, toen mijn oog op de ketting was gevallen. Nu heb ik nog kralen en natuurlijk de bedels over. Maak ik misschien wel een armband van. Maar daar moet ik nog even op broeden. Of zou het dan toch zo zijn wat hier op de flow kalender staat vandaag?

Het frappante vond ik wel dat de kleurtjes van de kalender dezelfde waren als die van het draad, kijk maar!

Ik kocht dat draad ooit eens bij iemand die toen samen met mij op een marktje stond. In het rood, geel, wit, groen en blauw. Jan lag in een deuk toen ik ermee thuis kwam. `Weet je wel wat dat is?" vroeg ie. "Gewoon telefoondraad!"

Nou, ik heb het draad met veel plezier gebruikt. Dit zijn dan ook nog de enige kleurtjes die over zijn... Dus... als er iemand is die nog  ouderwets telefoonkabel heeft liggen, dat ook nog eens buigbaar is, ik hou me aanbevolen! Wij gaan er vandaag ook nog even naar struinen. Hebben we nog eens een reden om even naar de kringloop te gaan :o

Update... we zijn vanochtend meteen maar even langs gegaan, en weer leuk gescoord. Maar dat laat ik je nog wel een andere keer zien. Wat ik nu even kwijt wil is dat ze er telefoondraad hadden! Een tros van een meter of 12 met de kleurtjes bruin, oranje, groen, blauw en veel wit. Helemaal blij ermee dus! Maar natuurlijk vind ik rood en wit/geel ook nog leuk, duzzz....