Deal?

Van de week waren we 's avonds even bij mijn ouders. Het was weer tijd om hen te knippen. Tussendoor haalde opa Fleur even op van het station, en zo zaten we gezellig nog even na te kletsen met een kopje koffie.

"Goh, Fleur en Mirte schrijven niet zoveel op hun blog hé?" merkte mijn moeder op. Dat klopt eigenlijk ook wel. Mirte heeft een studie en roeit. En geniet ook nog eens een keer van haar studentenleven... 3 Keer per week traint ze 's avonds met roeien en dan blijft er ook niet zoveel tijd over.

Fleur is ook druk. Maar ze gaf aan toch best wel eens tijd te hebben voor een stukje. Ware het niet... dat ondergetekende haar het gras voor de voeten wegmaait :o Ik ben vaak zó enthousiast over van alles dat de toetsen hun werk alweer gedaan hebben voor Fleur een kans kreeg. Dus ik beloofde beterschap.

Ze ging glimlachend akkoord. Maar had toch nog één verzoekje. Dat verzoekje willig ik bij deze graag in. Het volgende is het geval. Het gaat hierom:

Een prachtig rood, zo goed als nieuw stoeltje waar geen plek meer voor is op haar nieuwe kamer. Dus is het ding verhuisd naar onze slaapkamer. Op mijn werkplek. Het tafeltje werd opgeklapt en zo hadden we plaats. Ik werk tegenwoordig toch vaak beneden aan de eettafel. Het is warmer in de kamer en er zitten nauwelijks meer studerende kinderen aan die tafel. Dus het kan...

Fleur is student. En stoeltje kostte best nog wat. En daarbij komt dat Fleur een wens heeft. Zij drinkt sinds kort graag koffie en wil heel graag een Senseo-apparaat.

Ik zet het stoeltje dus op mijn blog omdat Fleur het verkopen wil. Ze denkt aan een euro of 40 maar bieden kan natuurlijk altijd. Of ruilen. Voor een (natuurlijk nog goed werkend) senseoapparaat. Iemand???

Interesse? Mail Fleur eventjes! Haar mailadres is: gewoon.fleur@gmail.com.

Hoe het Junior ging/gaat...

So... Junior´s stage zit erop! Hij heeft vanaf vandaag een weekje vakantie.

Was best een beetje spannend van tevoren, hoe het zou gaan met de stage. Tuurlijk vinden wij Jan in de familie een computergenie, maar of wij als familie daar nu zo´n goede leidraad voor zijn...

De enige bij ons in het gezin die voor mijn gevoel ook nog wat meer verstand van die dingen heeft is vader Jan. Maar ook die weet het vaak niet. En dan lijkt het al geweldig als Junior zegt: "Oh, kom maar even hier!" Hij rammelt even wat op verschillende toetsen en ja hoor, het probleem is opgelost!

Als ie het ook even niet weet raadpleegt ie Google. Hij vult in wat het probleem is en volgt de instructies. Hij zegt dan, als het probleem opgelost is dat ik dat ook had gekund. Gewoon een kwestie van de aanwijzingen volgen... Túúrlijk Junior...

Dus toen we op het stagebedrijf waren voor het kennismakingsgesprek vertelden we dat ie van het één en ander best verstand had. En dat ie het werken daar, achter de computers, geweldig zou vinden. En ja hoor, hij mocht het proberen!

Tussendoor vertelde mijn zus, die werkt bij dat bedrijf, dat de computers al klaar stonden voor Jan. En dat ie dus zó aan de slag kon. En toen sloeg bij mij de twijfel wel een beetje toe hoor...

Zo'n stapel, stelde ik me voor ;)

Ik vroeg aan Junior hoe ie dat nu vond, dat het werk al klaar stond. En hij antwoordde op de typische manier van hem met een stoïcijns gezicht: "Oh, goed hoor". Nou ja, dacht ik, we zien het ook wel. Hopelijk verwachten ze niet teveel en kunnen ze een beetje overweg met hem. Gelukkig is z'n tante in de buurt, en die heeft dan mijn mobiel nummer weer. Je kent dat misschien wel, moeder van een kind met PDD-NOS die meeleest, de bekende beren op de weg...

Nou, ik kan je vertellen, het ging prima! Jan voelde zich als een vis in het water daar. Na twee dagen gaf ie aan het gevoel te hebben dat ie er al twee weken zat en ondanks dat het werk wat ie moest doen niet zo super uitdagend vond zat ie er erg op zijn plek. De drie weken vlogen voorbij!

Vorige week vrijdag 's middags om een uur of half drie ging de telefoon. "Met Jan, kun je me halen, ik ben klaar", hoorde ik. En op de achtergrond het meelevende gejuich van z'n "collega's".

Toen ie thuis kwam vertelde hij dat hij van z'n begeleider een negen had gekregen voor de stage! En voor de moeite kreeg ie ook nog eens twee waardebonnen mee. Die zijn inmiddels al verzilverd voor een computerspel.

Toch heerlijk dat Junior ook dit weer goed volbracht? 't Is niet om op te scheppen dat ik dit allemaal vertel hoor. Meer als ode aan de mensen die hem daar wilden hebben voor de stage. En natuurlijk ook om te laten zien dat het met een kind met PDD-NOS ook soms super kan gaan!

Trouwens, vanochtend ging Jan voor een intakegesprek naar het ROC. Hij is daar zo goed als zeker aangenomen! Alleen de "warme overdracht"(mooi woord hè) moet nog plaats vinden. Da's iets wat altijd plaatsvindt als een kind van het VSO naar de vervolgopleiding gaat. Een gesprek waar de lerares van nu en ook de ambulant begeleider van het ROC bij zijn. Maar ik voorzie daarbij totaal geen problemen. Op naar een mooie toekomst!!!

Probeersel...

Zijn de meisjes vrijdagavond weer in het nest geland, ook van daaruit maken ze korte uitstapjes. Gisterenavond. Jan moest werken en Junior ontmoette zijn vrienden weer via de computer. En zo kwam het dat ik alweer het rijk alleen had.

Wat te doen? Natuurlijk vond ik Najib de moeite waard om te kijken, daar niet van hoor, maar ik had nog een projectje liggen. Dit:

Een tijdje geleden kwam ik langs de tweedehandswinkel in het dorp. Leuke kleding hebben ze daar altijd. We brengen regelmatig daar wat in, maar ik ga er ook vaak even snuffelen. De winkel ligt op de route richting Aldi, en daar kom ik dan weer wekelijks.

Nu hing er een houten ketting voor de etalage. Deze:

Ik had al zo mijn idee wat ik daarmee kon. Maar nee, ik beheerste me en reed door. Maar op de terugweg was de drang toch te groot. Voor ik het wist had ik 'm in bezit :o en mijn plannetje kon doorgaan.

Eerst blijft zoiets dan nog eerst weer liggen hier thuis. Een beetje broeden en afwachten wanneer de tijd komt. En die tijd was gisterenavond. Iedereen de deur uit en alle rust om eens iets nieuws uit te proberen. Dit is het resultaat:

detail...

Ik schilderde er met acrylverf roosjes op. Moet 'm nog even aflakken vandaag, Jan had nog matte lak in de schuur.  Maar dit smaakt naar meer! Ik heb nog houten kralen maar ook nog wel andere dingetjes waar wat op kan. Ik broed nog even rustig verder. Gelukkig is het zondag vandaag ;)

Scherven brengen geluk...

't Is hier ook altijd wat thuis. Neem nu gisteren...

De hele dag was ik in de weer geweest. Met in het achterhoofd dat de meisjes gisterenavond weer in het nest zouden landen en ik dan niet in het weekend nog van alles zou willen doen, maakte ik me eventjes extra druk.

Boodschappen doen, bulten was de kast in vouwen (neeee strijken doe ik niet. Er zijn grenzen aan het huishouden) , een doekje door het huis halen, ach misschien best een beetje herkenbaar bij de meeste "niet werkende"  huismoeders. En toen... was er rust.

Zat ik lekker met mijn laptoppie op de bank, Jan zou over een uurtje thuiskomen en ik genoot nog even van de rust, werd deze rust wreed verstoord. Met een hele harde doffe dreun. Plok... en dan heel hard.

Ik wist het meteen. Mijn groene autootje stond voor de deur geparkeerd en iemand had niet de moeite genomen er een beetje ruim omheen te rijden. Dat was de spiegel! Met nog het beeld van een naar voren geklapte spiegel in mijn hoofd, kwestie van even weer terug buigen, liep ik naar voren.

En wat schets mijn verbazing... scherven! De spiegel in gruzelementen en ook het omhulsel had het niet overleefd! Nou ja zeg!

ongeveer zo...

Ik weer naar binnen. Ik zag op de klok dat Jan nog 10 minuutjes moest werken en, verwend als ik ben, belde ik 'm even op. Ik vertel mijn verhaal en doe het verzoek of ie effies langs de sloop kan rijden. Voor een vervangend exemplaar.

"Oh, ik rijd wel even bij Arie langs!" krijg ik als antwoord. Arie is een sloop begonnen hier in het dorp, met Volkswagens. Hoe een handig toeval...

En nu de uitleg van het woordje "Geluk"  in de titel van dit stukje:

Die bewuste spiegel was mij een doorn in het oog. Hij was een beetje "op". Als Jan eens met mijn groene autootje weg geweest was, moest de boel weer versteld worden. Jan en ondergetekende schelen meer dan 30 cm. qua lengte en dan is het veiliger, vandaar.

Maar spiegel wilde de laatste tijd niet verder dan een bepaalde stand. Voor mij net lastig, ik moest altijd een beetje mijn nek strekken om te zien wat je normaal ziet als je je ogen alleen draait. Niet handig...

Ik dacht nog dat het allemaal vanzelf goed zou komen als mijn autootje voor de APK moest. We haalden het ding op en toen vertelde Jan dat hij in 1 keer goed gekeurd was. " En die spiegel dan?" Probeerde ik nog. Maar het bleek dat ik er alleen maar last van had. Volgens de regels was er niets aan de hand :( Jan zei nog tegen mij dat hij er wel eens een keer een " nieuwe" voor me op zou zetten. Een keer...

Dus, beste onbenullige voorbijganger, je bracht me geluk! Zit je nu zelf misschien nog met een beetje buikpijn thuis (ik hoop het een beetje :o had je toch nog een geweten) ik ben blij! Ik heb een prachtige vervanger voor het exemplaar dat me zo irriteerde en al zo snel!  Dankjewel dus!!

En oh ja, mocht je dit toch nog toevallig lezen... de schade was een tientje. Doe maar door de bus hoor, aan de zijkant van het huis, in de muur zit dat ding...

30 dagen schrift.

Ik ben momenteel bezig met het schrijven in het 30 dagen schrift, van de Flow. Het doel van het schrift is wat meer inzicht te krijgen in hoe je in je leven staat en hoe je verder wilt. Er wordt je een gigantische spiegel voorgehouden. Laatst zaten Jan en ik in Pino en vertelde ik er hem een beetje over.

Ik hield ´m wat van die vragen voor. Zoals:  "Kun je beschrijven wat je rol is in het dagelijks leven?" Of: "Wat zijn je wensen voor de toekomst?" En : "Wat zijn de belangrijkste thema's en onderwerpen in je leven?" Vragen die hem ook erg aan het denken zetten. Ik zag een glimlach op z'n gezicht verschijnen en hem z'n wenkbrauwen optrekken als antwoord. Inderdaad, ik vind de vragen ook lastig, en confronterend. 

Maar tegelijkertijd zet je het ook wel heel erg aan het denken. En da's nu net waar het mij ook om gaat. 

Ik heb gespeeld met de gedachte de antwoorden op de vragen allemaal met jullie te delen. Maar er komen soms antwoorden uit die ik eerst zelf nog een plaatsje moet geven. Nu ben ik heel erg van alles delen hoor, maar dit ging me toch net iets te ver. 

Vandaag bedacht ik me dat ik vraag 15, met antwoord, een mooie vind om wél te delen. Mede omdat ik het leuk zou vinden om jullie reacties hierop ook te horen, vandaar. Komt ie dus:

Dag 15: Beschrijf zo uitgebreid mogelijk je mooiste toekomstdroom.

En dat vond ik nu een hele lastige. Waar ik eerst eens een nachtje over moest slapen. Dat heb ik gedaan, dus vandaar dat ik dit stukje een dagje later schrijf.

Vroeger ging als ik over de toekomst nadacht alles alleen maar over creatief zijn. Sieraden en kransen maken en daar geld mee verdienen. Maar inmiddels niet meer zó…

Ik kom tot de ontdekking dat er meer dingen zijn die samen een droom maken. Natuurlijk nog steeds wel de passie van de spulletjes maken en hopen dat ik het één en ander dan ook wel verkoop, maar er is meer.

Zoals schrijven. Dat vind ik fantastisch om te doen. En dan krijg ik ook nog eens een keer hele leuke reacties op mijn stukjes.Van volgers van mijn blog, maar ook van mensen in mijn omgeving. Ik vind het frappante dat de stukjes als vanzelf ontstaan. Ik ga achter mijn laptop zitten en laat de toetsen hun werk doen. Dat heet toch talent? En de drive die ik bij het schrijven heb, is dat dan die passie?

Ook vind ik koken leuk. En bakken. En zorgen voor de mensen om me heen. En wandelen met de hond. En weggaan met Pino. Maar ook genieten van de plek waar we wonen.

Doe ik al die dingen bij elkaar, en in een grote denkbeeldige pot, doe de deksel erop en schud ik alles eens flink door elkaar, dan komt er iets héérlijks uit! Ik ga het proberen te beschrijven:

Natuurlijk ga ik door met het zorgen voor het huishouden hier. Het maakt mij gelukkig te zien hoe alles loopt en de mensen gelukkig zijn om mij heen. En hoe huis en tuin gezellig en functioneel zijn. Misschien nog met een klein moestuintje ergens in de achtertuin, dat lijkt me nóg leuker!

Ik loop dagelijks wat meer met Tukker. Goed voor hem en voor mij (ons). Pak de fiets eens wat meer en misschien ga ik weer eens naar de biologische groentenzaak vlak buiten het dorp. Vlees moet misschien  biologisch vanaf nu, en wat minder, kan ook geen kwaad.

De t.v. wat vaker uit. Boek erbij, dat doe ik nu ook al regelmatig. Bevalt bijzonder goed! Geeft rust, en dat kan ik erg goed gebruiken momenteel!

Dan ga ik natuurlijk door met knutselen. Ik wil heel graag eens een kraampje huren op een rommelmarkt. Voor de oude kettingen, die nu nog op zolder liggen, en voor andere spulletjes die overbodig zijn hier in huis. Ik ben dol op contact met klanten. Ik kan ook wel zeggen, ik ben dan als een vis in het water. Beetje gezellig kletsen en als ze dan ook nog blij met iets weggaan, is mijn doel bereikt!

Misschien gaan we deze zomer met Pino wel eens op een kofferbakmarkt staan. Paar daagjes weg combineren met zoiets. Lijkt me ook leuk. Bijvoorbeeld in Wijk aan zee, daar is altijd zo’n leuke markt! Ook zou ik graag demonstraties of workshops op campings geven in de zomer. Ooit, in Frankrijk deed ik dat op de camping waar we toen stonden en dat was zó leuk! Voor herhaling vatbaar!

Misschien toch eens met wat meer enthousiasme een verjaardag organiseren? Nu vind ik het meer een must, doordat er altijd een beetje stress bij komt kijken. En na mijn burn-out ben ik heel erg voorzichtig geworden als het om stress gaat, vandaar. Maar ik kan er wel mijn ei in kwijt. Lekker bakken en mensen uitnodigen te eten is eigenlijk wel echt mijn ding...

En over dat alles wil ik dan bloggen. Bloggen is zó leuk door de reacties die je krijgt, en het bewustzijn dat ik er mee kweek. Vooral bij mezelf. Je ziet hoe rijk je eigenlijk bent. En dan bedoel ik dat niet zozeer in spullen…  Maar dan wil ik wel zo bloggen dat daar misschien ook wel een beetje geld mee verdient kan worden. ’t Is gewoon nodig dat we iets meer inkomsten krijgen. Vanwege de studerende kinderen en het komende ontslag van Jan. We redden het nu nog wel, maar hoe gaat dat straks?

In welke vorm dat betaalde  bloggen dan zou moeten zijn? Geen idee… andere blogsters misschien??

Kappertje spelen.

Zit ik net wat inspiratie op te doen, ik heb nogal last van nietwetenwatteschrijven de laatste tijd, kom ik de blog Silliesullie tegen. Deze. Het gaat over haartjes knippen.

En toen kwam de schrijfstof vanzelf. Ik ben kapster, zoals jullie weten. Jarenlang gedaan, fulltime tot de kinderen kwamen. We kregen 2 meisjes en 1 jongen. Alle drie met prachtig haar. Ik grapte wel eens dat ik dat zo besteld had. Vooraan gestaan in de rij, ook wel gezegd. Maar het was natuurlijk gewoon geluk hebben.

Fleur had al prachtig lang haar toen ze nog heel jong was. Zo'n beetje meteen laten groeien en het was ook een heel pak. Lichtblond een beetje krullend haar. Mirte werd geboren en was donker. Verder had zij dezelfde bos haar als haar zusje.

Natuurlijk knipte ik hen zelf. En hun vader. En hun oma. En... nou ja, vul maar in. Je bent kapster of je bent het niet he... En overal stonden ze er met hun neus bovenop.

Oh wat was dat spannend. Ik heb in mijn loopbaan al heel wat verknipte ponny's voorbij zien komen. En soms nog erger. Ooit belde er een kennis 's ochtends vroeg op met de vraag of ik alstjeblieft even kon komen. Dochterlief had haar moeder de stuipen op het lijf gejaagd door haar wakker te maken met een rattenkopje. Letterlijk, het leek wel of die beesten eraan gevreten hadden. Oei. De oplossing was kort. Heel kort...

Dus ik waarschuwde de meisjes nadrukkelijk. Denk eraan hoor, als jij zelf je haar knipt, moet ik het heel kort knippen! En gelukkig maakte dat genoeg indruk. Ze lieten het wel! Natuurlijk speelden ze wel eens kappertje. Deze foto is daar getuige van:

Heel onschuldig, met alleen een borstel ;)

Mirte was daar een jaar of 3 en Fleur 4 1/2.

Ik knip mijn kinderen nog steeds alleen maar zelf. Niet dat ze niet naar een ander mogen hoor, dat moeten ze zelf weten. Maar ze willen niet. En ik? Ik vind dat alleen maar leuk, natuurlijk!

Wonen in een zwembad...

Dat klinkt raar! En toch voelde dat gisteren wel zo. Hoe dat zat?

Allereerst een beetje achtergrondinformatie. Ik heb astma. Vroeger dacht ik nog dat ik gewoon een beetje aangetaste longen had door jarenlang in de dampen van haarverf en permantentvloeistof gewerkt te hebben, sinds een paar jaar werd het na een longtest bij de huisarts overduidelijk dat het astma heet. Ik heb daar een pompje voor en op die manier red ik me prima.

Dus er zijn dingen die ik maar beter kan laten. En één ding daarvan is het werken met bleekwater of produkten die daar op lijken.

Nu is het geval dat ons huis wat vochtig is. Kan ik prima mee omgaan hoor, alleen in de badkamer werd dat wel een beetje duidelijker dan in de rest van het huis. Jarenlang een condensdroger gehad (die ging kapot en werd vervangen door 2 katrolwasrekken in de gang....) en ook de wat langere douches die daar nog wel eens plaats vonden werkten niet mee.

Wij hebben daar tegels. Tot een stukje onder het plafond. Daar is het muur. En die muur zag er (op z'n zachts gezegd) niet zo fraai meer uit. Maar jammer genoeg kon ik daar dus niets mee. Jan is er om klusjes met bleekwater en aanverwante produkten op te knappen en ik kon dus niets anders doen dan afwachten. Jan is nogal relaxed als het gaat om dit soort dingen...

Maar de supriseman kwam deze week weer in actie! Dacht ik nog dat de schuur een opruimbeurt zou krijgen (zou ook best handig zijn) dook ie de badkamer in. Mét schimmelreiniger.

Ik kwam op een gegeven moment de gang in en de adem werd me ontnomen. Het was meteen duidelijk: De badkamer werd schoon! En hoe!

De muren zijn als nieuw, de gordijnen heeft ie zelfs nog behandeld. Nou, je zou denken dat daar de gaten zouden invallen als je het één en ander zo rook, maar niets is minder waar! Ik geniet! Kom, ik laat jullie eventjes mee genieten!

Vanuit de gang gezien.

Dan kom je binnen en meteen rechts zie je dit.

Je loopt iets verder en dan om de hoek staat de wasmachine, met wasmand ernaast.

Even omdraaien, en dáár is het bad. Ik zal er weer met plezier in liggen :)

En dan natuurlijk nog een douchecabine. Ook altijd handig ;)

De badkamer is inmiddels een jaar of 10 oud, maar hij lijkt weer als nieuw, tóch?

Ik maakte gisteren tussendoor het grapje dat ik het gevoel had zo van de hoge duikplank af te kunnen springen toen ik de gang in kwam. Echt, de geur was precies die van een zwembad. Jan Junior volgde mijn voorbeeld: hij kwam gisteren de gang in na weer een dagje stage (wat trouwens heel goed loopt, hij vindt het geweldig!) en sprak dezelfde woorden als z'n moeder:" Jee! Het lijkt hier wel een zwembad!"

Trouwens, Jan is er niet geheel ongeschonden uit gekomen. Vanochtend vroeg ie wat voor thee ik toch gezet had. Bleek dezelfde te zijn als altijd, gewoon groene. Maar het bleeksmaakje erin vond ie toch minder lekker :o Toch maar goed dat zo'n klus hier niet wekelijks gedaan wordt!!

Studentenperikelen.

Ik schreef het al... Fleur heeft een nieuwe woonplek. Ik schrijf bewust woonplek, want het wonen daar gaat verder dan alleen op haar studentenkamer bivakkeren. Het is het hele huis. Studentenhuis dus.

Nee, bij Fleur thuis hebben ze niet zoveel bellen... als ze je niet horen heb je geluk als je het mobiel nummer van haar hebt...

Schreef ik eerst nog dat er 5 meisjes en 5 jongens wonen, het blijken 4 meisjes en 6 jongens te zijn. Reuzegezellig met zo´n club, daar is Fleur inmiddels al wel achter. En oh ja, er is ook nog een huiskat. Poesje heet ze. Men kon het niet zo over de naam van het beestje eens worden en ach, toen werd ze toch al zo aangesproken...

Een huiselijke plek. Dat is het zeker. Toen Fleur kwam hospiteren werd er gevraagd of ze een beetje tegen rommel kon. Daar antwoordde ze positief op. En dat klopt ook. Fleur´s geluk hangt niet af van een keurig opgeruimd huis. Pff... gelukkig maar.

Haar kamer is haar pronkstuk, dat wel. Daar houdt ze de boel ook gezellig en schoon. Hier en daar een rommeltje, daar zit ze echt niet mee. Maar de rest van het huis...

De woonkamer boven is een échte studentenwoonkamer. Zo ééntje die je wel eens in zo´n programma met 2 van die poetsende vrouwen tegenkomt. Er staan 2 grote en hele oude banken. Laatst werd er door 1 van haar huisgenoten beweerd dat óm de banken het huis heen gebouwd was ;))

Aan die woonkamer zit een keuken vast. Maar als je daar wilt koken ben je gedwongen eerst plek te maken. Fleur kookt in een andere keuken. Beneden. Die is een stuk opgeruimder. En schoner!

Laatst maakte Fleur burrito's klaar. Op het laatst moest het nog even in de oven. Já die hebben ze ook! Alleen... toen ze het deurtje open deed en de schaal op het rooster wilde zetten werd ze geconfronteerd met een ongemakje. Er zat alleen een draaidingetje met wieltjes (geen idéé hoe zoiets officieel heet) in de oven. Géén glazen plaat ('t is een combi) en ook geen rooster. Knap lastig dus.

Dus ik dacht, nu we toch gezellig hier bij elkaar zitten... misschien heeft u nog zo'n plaat in huis. Of een rooster, je weet het niet! Een oude oven in de schuur staan die stuk is? En laat daar nou net... Ik hoop het! Fleur zou die accessoires graag van u overnemen! Tegen een studentenprijsje natuurlijk ;)

Voor u nu denkt, waar is die dochter van Trudy beland in vredesnaam... Fleur is er helemaal gelukkig mee! Gezellig een kop thee drinken met een huisgenoot en tot diep in de nacht met z'n allen lounchen in de living ;) Precies zoals ze gehoopt had! Zo zie je maar...

3 dagen verder...

En toen was het hier eventjes stil. Ik wist niet zoveel te schrijven eigenlijk. Maar dat wil niet zeggen dat er dan ook niets gebeurt hier hoor.

Donderdagochtend wilden Jan en ik, nadat ik van een bezoekje van de kapper terug kwam, gaan wandelen met de hond. Je kent dat wel, zo'n lekker lange tocht, door een bos waar hondlief los mag lopen. En waar de gesprekken dan vanzelf loskomen. Vinden we allebei fijn, maar ook bijna noodzakelijk. In gesprek blijven is in tijden dat er veel om je heen gebeurt heel belangrijk.

Maar toen ik terugkwam van de kapper was het koud. Zo'n ijzige wind, waardoor ik knallende hoofdpijn krijg. En kom me nu niet aan van "dan doe je toch een muts op" want als ik érgens een hekel aan heb...

De wandeling werd dus maar even uitgesteld. Het plan kwam in mij op om eens even langs een paar kringlopen in de buurt te rijden. Puur... ter ontspanning. Lekker struinen tussen de oude spulletjes, altijd leuk. Misschien nog wel wat leuke spulletjes om weer te gebruiken met knutselen op de kop tikken, je weet maar nooit...

En dat lukte! Dit was de buit:

Voor een prikkie! Leuke broches, kettingen die ik inmiddels al uit elkaar gesloopt heb voor de kralen, fotolijstjes voor in de bus (ik bedacht me dat ik daar foto's uit de jaren 80 in ga stoppen van ons. Staat leuk in het tijdsbeeld :)). En een mooi sieradendoosje met vogeltjes erop en ook nog dit:

Pareloorbelletjes en een ring met pareltjes. Ik ga die oorbelletjes zelf dragen en Fleur leek het wel wat om die ring in de zomer om te doen. Met een luchtig jurkje. Helemaal goed!

Verder ben ik momenteel een bol aan het maken in de stijl van die krans laatst. Met oud papier. Deze. Als de bol af is zal ik 'm zeker even showen.

En weet je, vanochtend liep ik met Tukker buiten, en het is best lekker daar! Ik keek de tuin eens door en kreeg maarzo een beetje kriebels om daar weer eens aan de slag te gaan. Beetje blad wegharken, ik laat het 's winters altijd liggen op de planten. Nu was het door het weer een beetje het gras op geblazen. Staat nogal slordig. En ook komt er al best veel tussen die bladeren doorpiepen. Leuk!

De vogels floten ook zo hun deuntje en onderweg kwam ik mensen tegen die ook al de tuinkriebels hadden. Harkende mensen en iemand met een kruiwagen snoeiafval. Echt gezellig, zo'n beeld op zaterdag. lekker "je ding doen" daar is zo'n dag toch ook voor?

En, hebben jullie zo al je plannen voor dit weekend? 'k Ben benieuwd. Nou, in ieder geval, veel plezier!

Updeetje...

Mijn bol is af! Zo is ie geworden:

Eventjes nog van dichtbij, op Pleuntje's verzoek....

Even zolang aan de lamp gehangen. Er zit nog een haakje aan het plafond, maar daar kan ik niet bij. Beetje hoog, ook zonder trap... Wat Fleur aan het doen is, nou kijk eventjes mee over haar schouder:

Ze tekent heel graag. Zoals je misschien wel ziet is ze nu bezig met een foto na te tekenen van zichzelf. De afbeelding aan haar linkerhand is iemand anders hoor. Ze vond dat ze nog wat oefenen moest op gezichten... nou, volgens mij lukt dat aardig!!

Als je man met je vriendin speelt...

Oei... dit klinkt verontrustend zeg... maar gelukkig gaat het maar over Wordfeud... Velen van jullie zullen dit spelletje wel kennen denk ik zo... maar nog eventjes voor de mensen die er niet van gehoord hebben:

Wordfeud is in feite gewoon Scrabble. Maar dan wordt het gespeeld op je telefoon (als die er geschikt voor is) of op je tablet. Op mijn telefoon kan ik dit niet spelen. Jan heeft een exemplaar waar dat wél op kan. En daar maakt ie dan ook gebruik van.

Hij speelt met collega's, zijn zus (heel fanatiek, dat zit er aan die kant nu eenmaal in) en met mijn vriendin. Zij  heeft sinds een tijdje een tablet en vindt dit spelletje ook helemaal het einde. Laatst moest ik haar knippen en kwam ik 's ochtends om half tien bij haar de woonkamer in lopen. Ze zat op de bank en schrok op.

"Oh, ik was nog met je man aan het spelen" kwam er verschrikt uit. Ik schoot in de lach en ook zij kreeg de slappe lach. Hoe klinkt het ook, deze opmerking...

Ik zie hoe leuk dit spelletje is en de laatste tijd maak ik Jan vaak de telefoon afhandig, als we 's avonds op de bank zitten. Hij kijkt graag voetbal of een politieserie, en ik zit dan nogal eens achter een goed boek. Maar die boeken gaan de laatste tijd niet zo snel meer. Ik steek mijn hand dan uit naar Jan en krijg steevast zijn mobieltje erin gedrukt. Het wordt al een gewoonte :o

Ik speel dan vrolijk onder zijn naam verder. Maar niet zo met het mes op tafel, daar ben ik niet zo van. Ik ga er geen rekening mee houden wáár ik een woord neerleg. Als het toevallig zo is dat de ander daardoor weer makkelijk aan kan leggen, of gebruik kan maken van tripple woordwaarde, dan is dat meer zo. Bóeien...

Maar gisteren kwam daar verandering in. Ik had al eens gegoogeld of ik niet gewoon kon scrabbelen op mijn laptoppie toen Junior de uitkomst bracht... kíjk!

Onze wizkid installeerde doodleuk Wordfeud op de laptop! Nou ja, niet op die van mij hoor. Die is daar te oud voor. Op die van hem in dit geval... Dus overdag als Junior naar school is, zit het spelen er niet in. Maar op het moment dat hij thuis is... kan ik met mijn eigen man spelen. En met vriendin!!!

Ik sta trouwens wel gigantisch achter tegen Jan. Word toch tijd dat dat mes bij mij ook de bestekla maar eens uit komt...

Alles gaat "z'n gangetje"...

De rust is hier wedergekeerd in huis. De meisjes zijn allebei op hun eigen stek, Mirte ging zondag al. Ondanks dat ze geen weekend ov heeft, besloot ze toch maandag maar niet af te wachten. Dan zou ze om 7 uur de trein moeten hebben om om 9 uur op college te zijn. En als er dan toch per ongeluk een wisseltje vast gevroren zou zijn...

Fleur ging gisterenavond. Voor het eerst naar haar nieuwe kamer. Ze had er zin in. Jan heeft vanochtend vroege dienst. Om 5 uur gaat dan de wekker. En Junior vertrok vanochtend om kwart over 8 weer naar z´n stageplek. Hij heeft het er prima naar zijn zin. Voelt zich helemaal op zijn plek. Toen ik ´m vanochtend vroeg of hij dit zo ziet zitten, een werkend leven achter een computerscherm zei ie volmondig "ja!"

Nu gaat ie zelf wel een beetje een andere kant op met zijn opleiding, feit blijft dat het werken achter de computer  plaats vindt. Mooi dat hij z'n plannen al zo uitgestippeld heeft. En dat voor een 16 jarige!

Ik begon aan het schrijfschrift dat bij de Flow zat. Hier zie je Mevr. Williams erin schrijven. Zij publiceert het op haar blog. Ik heb er om privacyreden voor gekozen het voor mezelf te houden. Maar dat zoiets werkt, da's één ding wat zeker is! Je krijgt er echt inzicht van. Een grote spiegel voor je neus, ook wel gezegd. Een aanrader dus!

De bus is stuk. Pino kon "zijn hoofd" niet meer zelf koel houden. Kwestie van kapotte radiator. Ding is weggebracht voor reparatie en hopelijk kan Jan 'm vanmiddag weer inbouwen. Tot die tijd is mijn groene autootje Jan's redding. Heerlijk zo'n stabiel autoexemplaar :o

Pino weet wel van timing. Als dit akkefietje vorige week gebeurt was, hadden we toch een probleempje gehad. Er passen geen meubelstukken in mijn groene autootje... Tuurlijk, er valt altijd wel iets te huren, maar dat kost dan ook meteen weer...

En zo keutelen we hier door. Er is altijd wel wat, net een gewoon gezin ;)) We houden de moed erin, da's maar het beste op zo'n moment.

En, oh ja. Fleur gaat vandaag voor t.v. opnames! Nee, ik mag er verder helemaal niets over vertellen. Staat nogal wat boete op, zo'n 10.000 euro. Dus dat laat je dan wel. Zelfs ik. En Mirte moet morgen naar Rotterdam. Een presentatie geven op de Hoge school daar. Ze is gevraagd door een mede studente. Om samen de studie Biomedische Wetenschappen te promoten.

Ze had al "ja"gezegd, en later kwamen de meiden erachter dat het meer een optreden was. Voor een zaal van 300 mensen! Nou ja, ze doen het gewoon. Ik ben stiekem best een beetje trots op mijn meisjes. Zomaar de grote wereld in, ze durven wel!

Nou, ik geloof dat ik alles wel weer een beetje verteld heb wat er hier gaande is. Ik ga nu maar eens een hond blij maken. Die ligt met één oog open te "slapen" op z'n kleed. Ik weet zeker dat, zo gauw ik de klep van de laptop dicht doe, er behoorlijk wat meer actie uit dat beest komt. Tijd voor een ochtendwandeling dus... zo kom ik er ook nog eens uit :))

Geluk voor Tuk!

Tsja... dan kan je er heel erg moeilijk over doen dat er wéér een pak sneeuw viel vannacht, wij hebben er vanochtend volop van genoten. Met "wij" bedoel ik Tukker en ik.

Ik deed de gordijnen open vanochtend en ik zag dit:

Vanuit de badkamer.

Vanuit het voorraam...

Vanuit het zijraam...

En toen ik de deur open deed kwam dit beeld me tegemoet:

Nou, dat vráágt toch om een flinke wandeling? Dus ik nam Tukker mee aan de riem en daar gingen we... óp naar buiten de bebouwde kom. Daar zijn plekken waar niemand last van een lopslopende hond heeft, en daar maakte Tuk dan ook even dankbaar gebruik van! Ik schoot ondertussen nog een paar plaatjes:

De energie straalt eraf... hoezo 8 jaar.

Tuk geluk...

Zó wonen is ook niet gek ;))

Toen we terug waren maakte ik een lekker ontbijtje klaar. En zo dadelijk ga ik mijn schaar door Mirte's haar halen. Nee, niet zo heel rigoureus hoor, gewoon iets meer laagjes erin. Het begint alweer echt een beetje lang te worden na dit avontuur en dan moet je wel het model erin houden.

En voor de rest? Kwestie van rustig aan een dagje binnen. Daar vraagt dit weer ook om. Boek erbij of een knutselwerkje, ik zie het wel. Kom m'n dag heus wel weer goed door ;))

Het vervolg, maar dan mét woorden...

Was ik gisteren even zonder woorden bezig, met is toch meer mijn ding... Vanochtend gingen we met goede moed verder met de verhuizing. Dit keer hadden we versterking, Mirte kwam vanuit Utrecht om ook mee te gaan. Gezellig kwebbelend op de achterbank met haar zus:

Zo is zo'n reisje van een minuut of 40 geen straf! Voor ze het wisten waren we in Nijmegen, waar de actie weer verder ging:

Servieskast inpakken...

Stukje bed...

Kijk, dat kan Fleur óók!

De plank moet nog vastgezet worden. Jan zoekt een boortje...

En tóen... toen was het klaar!

Rechtsvoor...

Linksvoor.

Linksachter... en

Rechtsachter!

So... dat was een rondje kamer... bij dat ie klaar is! Nou ja, voor vandaag dan hè... Er moeten nog wat dingen opgehangen worden. Maar Jan werkt 10 minuutjes van Fleur's kamer af, dus dat komt volgende week wel goed. Voor zover is Fleur erg blij met haar domeintje. Vandaag had ze ook geen tijd meer verder te gaan, want vanavond gaat ze vrolijk verder carnaval vieren! Hoe houd je het vol....

P.s. Mirte en ondergetekende hielpen ook mee hoor, alleen een beetje meer achter de schermen. En nu ik dit blogje zit te schrijven wórdt er gekookt! Door Mirte, goed hè?

Even zonder woorden deze keer...

Wordt vervolgd...

We gaan ervoor!

Vandaag en morgen gaat het gebeuren: Fleur verhuizen. Met al haar spullen ;) Zo dadelijk vertrekken Jan en ik richting Nijmegen. Ik ga Fleur helpen inpakken en Jan gaat naar de nieuwe kamer, nog wat punten op de i zetten.

Gelukkig hebben wij Pino...

Jan heeft zo'n beetje de hele week gebivakkeerd in de nieuwe kamer. Schilderen, laminaat leggen, spullen versjouwen you name it. En hij heeft al een leuk beeld van het dagelijks leven daar gekregen.

Gezellig, zo met 10 mensen onder 1 dak. Er is er altijd wel ééntje die wil helpen een bank uit Pino te sjouwen, en ook komt er met grote regelmaat iemand even om het hoekje kijken. Er wordt spontaan koffie aangeboden. En deze week toen de Nederlanders moesten voetballen, deed Jan de deur open voor lieden met sixpacks bier in hun handen. Er is daar een gezamelijke woonkamer met t.v.. Leuk dus voor dit soort gelegenheden.

Nou, ik ga zo weer even verder. Nog wat was opvouwen en ophangen, dat moet ook door. Dan een föhn door mijn haar en dan de bus in naar de grote stad. Denk maarzo dat ik deze dagen even wat minder in blogland vertoef.

Om daarna jullie mee te laten genieten van het resultaat. Want dat het mooi gaat worden, daar hebben we alle vertrouwen in. Tot dan!