Soepje dan maar?

De ene dag zitten we hier met z'n vijven aan tafel, de andere met z'n tweeën. Je kan d'r geen peil op trekken. Feit is dat je soms even moet bedenken van tevoren wat te eten. Maar het heeft ook zeker voordelen.

We eten vaker eens wat nieuws. Als er minder zijn die mee eten zijn er ook minder mensen om rekening mee te houden. Ik ben nu eenmaal zo'n mens die het prettig vindt dat het eten gewaardeerd wordt, vandaar.

Zo kwam ik vorige week op dit recept. Vissoep. Hoe je dat maakt? Nou, zo:

Je snijdt 100 gr. winterwortel in kleine plakjes. En 100 gr. prei. En een rode ui. Dit fruit je even in een beetje olijfolie aan. Niet bruin laten worden hoor!

Dan ontvel je een vleestomaat. (even insnijden, in kokend water leggen en dan pellen). Die snijd je ook in blokjes. Deze gaan bij de groenten. Met een glas witte wijn. Zo'n 10 minuutjes laat je dat smoren:

Dan gaat er 1 liter visbouillon bij (deze maak ik van 2 tabletten) en een half bakje B.oursin cuisine. En niet te vergeten de vis. Ik deed 400 gr. koolvisfilet, maar dat kan net zo goed een ander soort zijn... Nog 10 minuutjes op een zacht vuurtje laten garen en dan heb je een heerlijke pan soep:

Lekker met stokbrood, of zoals wij deden, met een Italiaanse bol. Eet smakelijk!!

Even wat om handen!

So, daar was ze weer. Letterlijk, maar figuurlijk zeker ook. Ik had eventjes een beetje ruimte voor mezelf nodig en ik moet zeggen, dat heeft me goed gedaan. Net als alle lieve reacties van jullie trouwens. Heerlijk zoveel meedenkende blogdames. 't Is goed om alles eens vanuit een ander perspectief te bekijken. Het helpt.

Maar lichamelijk ben ik nog niet de oude. De verkoudheid heeft inmiddels plaats gemaakt voor een zeurende pijn in m'n maag. Dat straalt door naar achteren. Ook ben ik snel benauwd hierdoor. Ik ben niet geheel vrij van astma klachten, vandaar.

Ik heb een yoga verleden. Ooit een jaar lerarenopleiding gedaan en ik heb veel geleerd van de relatie van de geestelijke onbalans met lichamelijke klachten. Ik leerde daar dat je maag in verband staat met je ik- gevoel. Dus toeval is het niet dat ik nu juist daar last van heb. Handig om te weten, maar nu zal ik er toch wat mee moeten. De pijn is er niet minder om, of ik nu weet hoe het komt of niet...

Vandaag was ik even bij de Zee.man. Daar kocht ik een rondbreinaald en leuke wol met tweed effect. Ben van plan een kol te breien. Lekker warm 's ochtends met het uitlaten van Tukker.

Ik brei 2 recht/2 averecht. En dan 2 pennen. Dan krijg je dit effect:

Grappig toch? Zo heb ik even lekker wat om handen. In ieder geval fijn als je een beetje onrustig bent in je hoofd. En als het goed ik leidt het ook nog ergens toe! Het resultaat komt zeker even langs, hopelijk al snel!!

Herfstdipje.

Zo noem ik het maar even. 't Ding moet toch in een hokje passen, anders kunnen we er niets mee. Menselijk toch?

Maar ik had dit stukje net zo goed  lege nest syndroom kunnen noemen. Nee, mijn nest is nog niet echt leeg, alleen... Oudste is natuurlijk wél uit huis, da's al weer zo lang, daar zou ik aan gewend moeten zijn. Middelste studeert in Utrecht. 4 Uur per dag reizen, roeivereniging aldaar. Tel daar de feestjes en borrels bij op, en er blijft  's ochtends een minuut of 10 en 's avonds, als ik het vol kan houden zo lang op te blijven een half uurtje over dat we elkaar zien.

Loslaten dus. Zoonlief woont wel thuis, maar met je 16de zijn je computermaatjes nu eenmaal interessanter dan je moeder. Manlief heeft deze weken ofwel cursussen, of moet overwerken of...

Blehhh het wordt zo wel een echt klaaglogje. Ik nog ff door... de verkoudheid, daar word ik nog steeds niet blij van. Slecht slapen en overdag niet fit dus. En dan nog...

Midlifecrisis?? Ik zoek me rot naar zinvolle invulling in mijn leventje momenteel. Op één of andere manier heb ik geen voldoening in mijn bestaan. Gek hè? Ik ben eigenlijk best druk en heb niet veel tijd over, maar tóch...

Nou, hokjes zat zou je zo denken. Nu eventjes over mijn dag vandaag. Lees mee en verbaas je over mijn frustratie momenteel:

Vanochtend, toen de kinderen de deur uit waren en ik al behoorlijk opgeschoten was met poetsen benenden (het rook al lekker fris naar schoonmaakmiddel : )) richtte Tuk zijn kop op. Els, de buuf kwam binnen met dit:

Alvast een bedankje voor het feit dat ik komende tien dagen de kat en de kipjes van haar verzorg. Zij gaan een paar daagjes genieten in Limburg, Belle gaat mee. Het gaat trouwens perfect met Belle, ze is helemaal op haar plek en al de grootste vriendjes met Tukker.

Vanmiddag ben ik met Tukker het bos in gegaan. Gezellig een praatje met wat mede hondenliefhebbers en ook nog een compliment voor de mooie hond die Tukker is ("Hij is helemaal niet dik" verbaasde me nogal. Moet dat dan??) verder togen we weer naar huis in mijn groene blikkie.

Jr. kwam thuis en na wat drinken ging hij z'n vrienden begroeten. Nog even een boek uitgelezen ( De stunt van haar leven van Julie Cohen, leuk!!) en daarna maakte ik pannenkoeken met rozijnen en appel voor ons tweetjes. Jan moet late dienst draaien en Mirte gaat hospiteren vanavond, dus die bleef in Utrecht.

Na het eten bakte ik 2 koektrommels vol:

Eentje met koekjes met walnoten en chocolade, de ander met koekjes met vlierbessenjam en naturel koekjes voor Junior. Gezellig zo hè, in die oude trommeltjes..

Als ik zo dit logje zou lezen bij een ander, zou ik misschien wel denken: " Wat zeurt dat mens nou?" Daar ben ik me dan ook zó van bewust dat dat ook weer een punt van frustratie is... Oh... pffff...

Ziek, zwak en creatief...

't Is hier in huis een heel klein beetje ziekenboeg. Jongste vertelde me vanochtend, toen ie, na het "nodige" geren en gevlieg ('t is elke keer weer een kunst om iedereen op tijd de deur uit te hebben) dat ie eigenlijk helemaal niet lekker is.

Fleur gaf toevallig gisteren ook al aan dat 2 van haar vriendinnen buikgriep hebben, en als zoonlief dan ook klaagt over zijn buik en hoofdpijn geloof ik 'm wel. Hij is z'n bed weer in gekropen en slaapt nu nog steeds als een roosje.

Ook ikzelf ben niet fit. Een verkoudheid zit me dwars. Letterlijk. Ik liet vanochtend de hond uit en ging daarna even naar de markt in het dorp. Ik bestel daar altijd mijn brood en dan moet het natuurlijk wél opgehaald worden. Gelukkig had bakker een snijmachine (!). Helemaal nieuw en nu hoefde ik de broden niet met de hand te snijden... Ja ja we gaan vooruit hier!

Maar na een aantal boodschapjes liep ik naar m'n groene tuf (moest nog balen plastic wegbrengen vandaar keuze om met het autootje te gaan) en het zweet brak me uit. Neee dit keer geen opvlieger, het was duidelijk slapjes zijn...

Dus ik pruttel een beetje door in huis. Schilde net de aardappels voor de hutspot vanavond en de hachee staat gaar te stomen in de hooikist. Heeft zo nog mooi de hele dag, dan zal het toch lukken het gaar te krijgen : o  Alles maar een beetje op halve sterkte, best een beetje frustrerend. Ik moet me er nog bij neer gaan leggen, 'k doe m'n best...

Wat ik jullie nog wel eventjes wil laten zien is dit:

Ik kreeg de opdracht om met een bosje gedroogde roosjes een krans te maken. De roosjes waren speciaal voor de opdrachtgeefster, een keer gekregen als dank, vandaar.

Met wat extra decoratiemateriaal en een beetje passen en meten is dit eruit gekomen. Ze was er gelukkig erg blij mee.

Ook was Fleur zondag gezellig aan de knutsel. Een beetje schilderen en dan je creativiteit toepassen en dan kwam er dit uit:

Ze is gék op die quotes. Ik moet zeggen dat ik het schilderijtje ook erg mooi gelukt vind. Ik hoop eigenlijk stiekem dat ze het niet erg vindt dat ik 'm hier laat zien. Ik had het niet van tevoren gevraagd, en da's eigenlijk niet mijn manier. Maar ik kon het gewoon niet laten... Fijne dag! Ook voor jou Fleur!!

Niet voor Kelly!

Of juist wel eigenlijk. Ik begon vanochtend met het maken van een cadeautje voor Kelly, de jongste dochter van mijn zus. Ze is overmorgen jarig, vanavond viert ze het.

Ik maakte een zeepketting. Met schelpen, een hart, touwjes, kralen en natuurlijk zeepjes. Alles was nog in huis. Ik moest me er alleen even toe zetten de boel in elkaar te föbelen...

Kelly, even niet kijken hoor! Nou, komt ie voor de rest:

best lastig zo'n ding leuk op de plaat te krijgen, nou ja...

Ik hoop dat ze 'm leuk vindt. Hij ruikt ook nog eens heel erg lekker, je moet me maar op m'n woord geloven...

En toen had ik zomaar nog zin verder te knutselen. Ik kreeg gisteren Hortensia en Sedum om kransen mee in elkaar te zetten. Ik ben vanmiddag aan de slag gegaan en dit is het resultaat:

Ik vond het een uitdaging ze allemaal nét iets anders te maken...

De één met wat meer roze, de ander iets groener. Of wat meer Sedum juist. En wat vind je van het hart? Kwam ik ook bij de Action tegen, een welkome afwisseling dacht ik zo!

Het maken ervan was vanmiddag absoluut geen straf. Ik zat heerlijk in het zonnetje onder het afdak. Ineens hoorde ik wat tikken en toen ik achterom keek zag ik dat het zomaar regende!

De stoep was nat, maar zoals je ziet komt de zon er nog steeds lekker door! Ik heb me uitstekend vermaakt vanmiddag en ik hoop dat de kransen in de smaak gaan vallen!! Fijne avond!!

Flappie.

We vonden het vandaag best een beetje spannend, of Zwerver nog opgehaald zou worden. Ik zei vanochtend nog wel dat hij hier mocht blijven, en ach, dat zou ook wel kunnen. Maar eigenlijk...

Van de week hadden Jan en ik het er nog over dat, als onze eigen konijntjes wat zou overkomen, we geen nieuwe meer zouden willen. Het zijn schatjes hoor, daar niet van, maar dat ik helemaal voor de verzorging op draai, was niet de bedoeling toen we ze kochten.

Eén is van Fleur, de ander van Mirte. Maar Fleur woont op kamers, dus dat wordt allemaal een beetje lastig. Mirte heeft nog geen kamer in Utrecht, en dat betekent elke dag 4 uur reizen. Tel daar nog een keer de trainingen bij de roeivereniging op en er blijft geen tijd over om ook nog eens naar Muis om te zien...

Dus eigenlijk hè, hoopte ik er toch van harte op dat Zwerver maar één dagje zou blijven logeren. Er moest toch ook een kindje zijn die verdrietig was dat konijn weg was, zou je denken. Het beestje was nog heel jong, dus wij gingen ervan uit dat baasje nog heel klein was.

Jan maakte al grapjes. "We kunnen hem anders ook Flappie noemen. Dan hebben we straks in December een lekker maaltje" zei ie vanmiddag heel droog. "Jan!!" reageerde ik verontwaardigd. "Da's heel zielig!" En daarbij, dat zou ie toch nooit doen. Hij heeft al een hekel aan vissen. Dat gepruts om een haakje uit die vis te prutsen, nee dat hoeft voor hem niet ; ))

Hij was Flappie ook al kwijt...

Vanmiddag hing Jan nog een flyer op. Op de lantaarnpaal aan de andere kant van de weg. Niet veel later zag hij een mevrouw het ding eraf prutsen. Hij klopte tegen het raam en maakte duidelijk dat konijn hier verbleef. Er stond nl. alleen een telefoonnummer op het papier, vandaar.

Mevrouw reageerde opgelucht. Ze was vanochtend gaan werken en haar moeder paste op haar zoontje. "Wil ze het konijn eten geven, is ie weg!" zei ze. "Ik kreeg een smsje waarin stond dat ze Flappie wel wilde voeren maar dat ie er niet meer was!!!"

Gezinsuitbreiding...

Soms komen dingen totaal onverwacht. Vooral hier thuis gebeurt nog wel eens wat.

Gisterenavond zaten Jan en ondergetekende lekker te hangen op de bank. Half 12 was het inmiddels. Nu niet meer zo'n tijdstip dat je nog dingen verwacht. Niets was minder waar.

Klop klop op het raam. Onze deur zit helemaal achteraan het huis, dus de meeste mensen maken hier eerst via het raam duidelijk dat ze er zijn. Er stond een zoon van bekenden op de stoep. Jan liep naar buiten.

Bleek ie bijna een konijntje aangereden te hebben. Ging rakelings goed. Of dat beestje misschien van ons was. Nou nee, onze konijntjes zaten heel rustig in hun verblijven. Dus gingen de heren aan het vangen.

Het was een hachelijk avontuur. Bleek nog niet zo makkelijk te zijn, dat beestje te vangen. En nog gevaarlijk ook, 't is nogal een drukke weg, zo voorlangs ons huis. Maar na enige lichaamsbeweging lukte het dan toch!

Jan kwam voor het raam staan met het bolletje in z'n hand. Het konijntje is zo te zien nog heel jong. Hier zie je 'm, maar dan in mijn handen, en die zijn niet zo groot, kun je nagaan:

Beetje vermoeiend dat rennen op de late avond...

't Is een hangoorkonijntje. Zijn oren staan nog een beetje rechtop, maar dat komt doordat ie nog heel klein  is.

Gelukkig hadden we nog een binnenhok. Speciaal voor als we weer een klein konijntje hadden, in het begin gaan die dan altijd eerst een poosje naar binnen. Vooral in het najaar. Een drinkflesje was ook snel gevonden, die ligt er als reserve, vandaar. Een bakje voer erbij en Zwerver (zo heeft Jan 'm even gedoopt...) zit er warmpjes bij.

Jan maakte gisterenavond nog een aanplakbiljet. Die hing ie op in zijn auto. Er komen altijd veel mensen met kinderen langs ons huis 's ochtends, de school zit hier om de hoek. Hopelijk is er 1 kindje bij die dolgelukkig is als ie ziet dat zijn lievelingetje terecht is. Ook gaan we nog even via andere wegen kijken of iemand Zwerver kwijt is. En anders?

Tsja, waar 2 konijntjes kunnen eten kan dat ook bij 3 ; ))

Top 3!

Ik las vanochtend het blogje van Marja, en ik had meteen inspiratie. Legde zelfs de vraag aan Mirte voor tijdens het ontbijt. Zij moest er eens goed over nadenken, gaf ze aan.

Nou, anders ik wel. Maar nuttig is het zéker, nadenken over wat nu werkelijk belangrijk is in je leven. Je rent vaak maar door en dan schiet dat er meestal bij in.

Ik liet de hond uit en tijdens dat loopje spookte de vraag nog steeds door m'n hoofd. Maar ik ben eruit hoor! Wat de 3 geneugten voor mij zijn?

plaatje van www.

!.Met z'n allen aan tafel na een lange week gesnipperd thuis zijn. Wat is dát genieten zeg. De verhalen van de kinderen maar zeker ook het besef hoe rijk wij zijn als gezin! Allemaal bij elkaar in goede harmonie. Ik realiseer me dat dat lang niet overal de normaalste zaak van de wereld is...

2. Creatief zijn. Me helemaal kunnen laten gaan met sieraden maken, kransen in elkaar flansen en ook met bakken en koken. Da's helemaal mijn ding. En dan het liefst alleen. Ik heb dat van tijd tot tijd écht nodig! Het liefst zou ik deze dingen nog verkopen, maar hoe ik dat het beste kan aanpakken, daar ben ik nog niet zo uit...

3. Met Jan erop uit. Heerlijk genieten van een tochtje met Pino, eventueel Tukker mee en dan een lange wandeling door het bos maken. Om dan even helemaal bij te kletsen. De laatste tijd is het daar niet vaak van gekomen. Pino had een flinke reparatie nodig en dan zijn er nog andere dingen die Jan's tijd flink op slokken. Ik mag toch hopen dat in het volgende "weekend" (dat kan voor hem ook net zo goed door de week zijn i.v.m. zijn ploegen) er écht tijd voor vrijgemaakt kan worden!

Dankjewel Marja, voor de inspiratie! Ik merk, dat als ik ff niet weet waar ik over ga schrijven het altijd handig is eerst mijn medeblogsters te bezoeken. Zo ook nu weer.

Fijne dag allemaal!!

´t Is zo simpel...

Wat zo simpel is? Nou, bezuinigen. Had Jan een tijdje geleden een alarmerend bericht van onze energieverstrekker dat als we zo door zouden gaan we behoorlijk over ons bedrag heen zouden gaan dit jaar, nu hebben we al wat gewoontes aangepast. Moeilijk? Nee hoor.

We doen gewoon overdag de meeste lampen uit overdag. Alleen de grote lamp boven de tafel in de tussenkamer is aan als ik thuis ben, als er niemand is gaat alles uit. Hoe anders was dat vroeger... Ik vind het zó ongezellig de schemer in huis. Ook als ik thuis kwam moest er al een lampje branden. Stóm hè...

Ook de wasmachine zorgt ervoor dat we minder stroom kwijt zijn. Er blijkt een korte en een dagelijkse was op te zitten : o Respectievelijk een half of ong. een heel uur. Vroeger gebruikte ik alleen de knop katoenwas. Ik paste dan de temperatuur alleen aan. Dan duurde een was toch zo de dubbele tijd.

Ook met boodschappen doen kan het anders. Vanochtend heb ik, voor ik brood ging halen op de markt eerst eens gekeken hoeveel brood we hadden toen ik alle restjes in de broodla in de vriezer bij elkaar gedaan had. Viel het toch maarzo mee! Zo ook met het fruit. Natuurlijk lekker als je over hebt om dit te verwerken in een crumble of shake, maar beter nog als je de helft (!) van het bedrag kwijt bent aan de groenteboer die aan de deur komt.

plaatje van www.

We (Jan en ik ) hadden het er gisterenavond nog over. We kwamen tot de conclusie dat met de nodige disipline het best te doen is, dat bezuinigen. Het kost soms ook wat meer tijd, dat wel. Maakt dat je vaak beslissingen neemt of gewoontes hebt die niet goed zijn voor je knip. We worden ons er langzamerhand bewust van. Zal wel moeten in deze tijden...

Ik heb het allemaal!!

Vrijdagavond zaten we gezellig met z´n allen aan tafel. Dat was wat het avondeten betreft ook meteen de enige keer dit weekend. Dus had ik wat uitgebreider gekookt. Daarna zaten we nog even wat na te kletsen.

Fleur vertelde dat ze een college over autisme had gehad deze week. "Reuze interessant", vertrouwde ze ons toe. "En soms ook heel herkenbaar" kwam er achteraan, doelend op haar broer.

Nog even gingen we erop door. We kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat iedereen wel autistische trekjes heeft. De een wat meer, de ander wat minder.

Ook Jan praatte gezellig mee. Wij zijn altijd heel open geweest over zijn autisme, waardoor hij ook absoluut niet het gevoel heeft minder te zijn als een ander. Integendeel, dat bleek wel uit zijn uiteindelijke conclusie: ''Iedereen heeft inderdaad wel autistische trekjes, maar ik... ik heb ze allemaal!!!"

plaatje van www.

Heerlijk toch??

Broeden...

Wat haalde ik mezelf toch weer aan... Schreef ik gisteren nog heel gemotiveerd het bericht van mijn idee, vandaag was het al weer helemaal mis.

Ik sla dicht als ik denk dat ik iets moet. Dat werkt bij mij niet. Sterker nog, als mij iets gevraagd wordt geef ik vaak eerst even aan dat ik het nog allemaal zo net niet weet. Allemaal redenen waarom het gevraagde niet zo'n goed idee is volgen... (en nu kwam dit nog wel uit mezelf!).

De kinderen kennen het inmiddels al wel. Ze geven niet zoveel sjoege op dat moment, ze weten toch wel dat het goed komt. Ik ben nu eenmaal een rare. Werken "onder druk" dat is totaal niet mijn ding. Laat je me met rust, dan kan ik zelf even rustig bedenken hoe ik het aan ga pakken. Even broeden dus.  En daarna komt er vaak meer uit dan er gevraagd was : o

En nu was er zoveel respons op het idee van gisteren. Oh, dat werkt een beetje als druk! Dus de hele dag liep ik me te bedenken wat ik eens op papier zou zetten. Keuzes zat, alleen...

plaatje van www

Ach en dan kwam het vandaag vanzelf op m'n pad. Je piekert je rot en het gebeurt voor je neus. Wat kan een mens toch gek in elkaar zitten! Er kwam toch zomaar een bespaarblogje uit, maar wel eentje die niet helemaal van mij komt...

Idee!!

Een blok in mijn maag. Zo voelt het. En elke dag denk ik er wel aan wat ik er toch aan kan doen, ik heb ook zeker wel ideetjes, maar verder komt het niet.

Geld. Of tenminste, het gebrek eraan. Nee, wij zijn helemaal geen gezin die het slecht heeft, integendeel. Jan verdient goed, en ik denk soms ook wel dat ik me zou moeten schamen als ik zie hoe slecht we soms rond kunnen komen.

2 Meiden die momenteel studeren. Een zoon die op de middelbare school zit. Een leuke camper, maar zoals je me natuurlijk van tevoren op een briefje had kunnen geven, het kost geld. Net zoals de vorige oldtimer projecten van Jan. Tel daar de enorme hoeveelheden voedsel en energie bij op die we maandelijks gebruiken en dan snap je misschien hoe het komt dat er aan het eind van het geld een stuk maand dreigt over  te blijven.

Jammer genoeg staat zo'n boompje niet in onze tuin...

Altijd weer spannend om in te loggen bij de bank. Zou het meevallen dit keer of loopt het weer een beetje uit de hand? Nee, schulden hebben we niet. Ik ben daar zó bang voor dat dat niet zo snel zou gebeuren. Maar dat je nu zegt dat ik een gezellige relatie met mijn geldzaken heb, nee.

Daar wil ik vanaf. Ik ben het zát om het gevoel te hebben dat het geld een loopje met me neemt. Oftewel, ik ga het in eigen hand nemen! Het plan?

Let op: Ik heb, zoals je weet een tweede blog. Het opruimblog. De kasten zijn inmiddels netjes hier in huis, nu is het tijd voor ruimte in de financiën. Dus geef ik een nieuwe draai aan het geheel. Ik ga vanaf vandaag elke dag een blogje schrijven met als doel besparing. 

Maandag schreef ik het stukje over de Hortensiakrans. Ik vond het zó leuk hoeveel reacties ik hierop kreeg! Van mensen die het idee meteen overnamen. Dat inspireerde mij zeker ook tot dit besluit. De blogjes gaan over verschillende onderwerpen, kernidee is dat het geld op levert, of in ieder geval hoe je met weinig het ook leuk kunt hebben... 

Dus geen zwaar of saai blog over geldzaken. Dat is helemaal niet mijn ding. Ik wil het graag allemaal een positieve draai geven. Lezen jullie mee??

Kinderlijk eenvoudig!

Wat een prachtig weer hadden we afgelopen week! Mooi zonnetje en bijna geen spatje regen... Schijnt te veranderen vanaf morgen, zo vertelde buienradar mij.

In de tuin staat een Hortensia struik. Ja, wel meerdere maar één met best mooie bloemen, al zeg ik het zelf. Nóg wel. Want ik heb de ervaring, dat als er eenmaal regen overheen komt, het mooie er snel af is. Dan gaan ze supersnel verkleuren en dan is er niet zo veel meer aan. Behalve natuurlijk als je van bruin houd ; )

Dus ik ben de natuur even iets te slim af geweest. Gisterenavond pakte ik de schaar erbij. Een aantal bloemen moesten het ontgelden. Nou ja, ontgelden is misschien het goede woord niet. Want als ik zo'n bloem zou zijn zou ik het niet erg vinden om deel uit te maken van één van deze kransen:

De bloemen heb ik in een oasiskrans gestoken. Mand eronder en dit is het effect!

Mooie kleur, tóch??

Het stalraampje lag al járen in de schuur. Nu heeft het zomaar een nieuwe bestemming!!

Het is eigenlijk totaal geen moeilijk werkje. En duur is het ook niet. Voor een paar euro's haal je een oasiskrans bij de A.ction. Bak water vol laten lopen en de krans er voorzichtig op leggen. Hij moet zichzelf volzuigen. Dan is het een kwestie van insteken. Kind kan de was doen!!

De Siepelrit.

Siepels zijn uien, dat weet ik wel. Maar waarom de tocht van gisteren zo heette, geen idee. (Oogsttijd misschien??). Ik ben op het moment nog redelijk blond (het kleurtje staat al klaar in de kelder, nu nog wat minder zonnig weer...) dus misschien is dat wel de oorzaak...

Maar goed, de Siepelrit dus. Jan zit bijna dagelijks op het forum van de mensen met ook een Volkswagen camper. Een type T3. Hij heeft het daar erg naar z'n zin. Er wordt natuurlijk ook veel slap ge-ouwe..... , dat wél, daar zijn mannen ook heel goed in kan ik je vertellen.

Maar op z'n tijd geven de leden elkaar adviezen over de meest uitlopende onderwerpen. Met één onderwerp centraal. De T3. Of het nu gaat over technische mankementen, plaatsen waar je mooi kan staan met je trots, of vakantieverhalen, het maakt niet uit. Zelfs voor vervoer van spullen kan het forum uitkomst bieden. Dat ondervonden wij afgelopen week nog...

Er kwam een vraag op het forum, wie er misschien een zijkant van een luifel mee kon nemen naar de Siepelrit. Vanuit Arnhem. Nu ligt Arnhem op de route van en naar Jan's werk dus dat liet ie zich geen twee keer zeggen. Op een middag was ie later thuis dan anders. Hij was even langs geweest en tsja, als je dan zo'n gemeenschappelijke interesse hebt als de mooie bolide's, wordt het snel wat later...

Dan kwam de vraag of er iemand misschien 2 stoelen mee kon nemen vanuit Maasbrecht. Of ach, eigenlijk kon het ook vanuit Nijmegen. Nou, Jan werkt in Nijmegen, dus dat was ook geen punt! Hihi, hij kan zó een koeriersdienst beginnen!!

Gisteren om 11 uur 's ochtends werden we in Assen verwacht. Op de parkeerplaats van de grote M. Leuk, als je daar zo aan komt rijden en er staan al een paar van die prachtige exemplaren:

Wat ís het toch mooi op de weg hè, met al die Volkswagens...

We stapten uit en we stelden onszelf voor. Het voelde al snel goed. Gezellig allemaal. Er kwamen later nog meer mooie bussen aangereden, en daar zaten ook de mensen bij waarvoor Jan de "handel" bij zich had. Meteen maar eventjes overladen:

Douwe's zoon hielp Jan goed mee met het sjouwen van die zware stoelen!

Nog een poosje gewacht op de laatkomer, Paul, die moest ook helemaal uit Amsterdam komen ; ) en dan kon de rit beginnen:

Beetje stofhappen onderweg, maar ach, dat kon de pret niet drukken..

Al snel was het tijd voor de eerste stop. De locatie was op een parkeerplaats bij een horecagelegenheid:

Erg gezellig. Wij hadden op de heenweg nog een krentenbrood bij bakker Bril in Voorst gescoort, die ging er gelukkig goed in bij de meeste medereizigers. De medereizigers die ook soms genoeg zelfspot hadden, getuige deze sticker:

De tekst eronder: "als ik Mercedes wil rijden, bel ik wel een taxi...

Toen we al eventjes op de parkeerplaats stonden kwam de eigenaar van het restaurant even polshoogte nemen. Hij was getipt en moest hier het zijne van weten. Zelf was ie ook zeer geïnteresseerd in Volkswagenbusjes, sterker nog, hij heeft zelf ook een prachtig exemplaar:

Een T2, de voorganger van onze campers, ook niet te versmaden, tóch? 

Het brood was op, de koffie ook en de honden waren uitgelaten. We vervolgden onze route weer. Ik heb genoten! Wat ís het leuk, zo in een lange rij van 16 busjes door het mooie Drentse en Groningse landschap te rijden. Ook waren de gezichten van de mensen die we tegenkwamen de moeite waard. Eerst verscheen er een beetje verbaasde blik op, vervolgens kwam er een brede grijns tevoorschijn. Soms zwaaiden we even gezellig, je voelt je nét de koningin ; ))

De tweede stop kwam in beeld. Mooi, zo langs het water. De plaatsen waren leuk, écht niet te filmen! Of tóch wel, Menno...

Onze cameraman hád er wat voor over hoor...

Maar je kan je er ook iets bij voorstellen, als er zulke prachtexemplaren mee rijden:

Jammer genoeg eindigde hier de rit voor ons. Het was half 4 en wij moesten nog 2 uur rijden terug naar huis. Daarna ging Jan slapen, er volgde nog een nachtdienst voor hem. Afscheid genomen en toen we de brug over waren vingen we nog nét een glimp op van alles wat de dag de moeite waard maakte:

Voor de mensen van het forum die dit verslag ook even mee lazen: Bedankt mensen voor deze geslaagde dag. En als er weer iets georganiseerd wordt zijn wij zéker van de partij!!

Ff weg!

Vandaag gaat Pino zijn soortgenoten ontmoeten. We rijden de Siepeltocht.

Pino is er klaar voor. En wij ook zo´n beetje... Dus tot morgen, dan volgen het verslag en de foto´s.

Sleeplabrador.

Ja, je wist niet dat dat ras bestond hè? Nou wij hebben er zo ééntje.

Toen Tukker nog een pup was sleepte hij ons door het dorp tijdens het wandelen. Ook tijdens de puppycursus was het niet minder. Ik kan me nog herinneren dat ik me toch een spierpijn had de ochtend erna! Dat was gewoon niet leuk meer.

Van alles hebben we geprobeerd. Van halty's (een soort tuigje dat om z'n kop ging, door z'n bek heen), gewone tuigjes in verschillende maten tot zelfs een strikriem. Helemáál niet leuk, maar ja, je moest wat. Meestal als we met z'n tweetjes Tuk uitlieten wisselden we af. Je word toch een beetje geirriteerd van dat gesleep en ook dat leidde bij Tukker weer tot nog harder trekken.

Bij de cursus hadden ze een oplossing. Tekens als ie trekt de andere kant op gaan lopen. Nou, ik weet het niet hoor, maar ík heb geen tijd om over een wandelingetje van een half uurtje een uur of drie te doen...

Dus wij stopten Tukker in de auto en reden ermee naar een losloopgebied. Dat wás het! Daar kon hij ongestoord zich compleet uitleven en helemaal voldaan tuften we dan weer terug.

Heerlijk de vrijheid proeven... dat ís het!!

Zo hielden we dat tijden vol. Snel eventjes uitlaten gebeurde los op een veldje achter ons hek. Dan ruimden we de uitwerpselen gewoon eventjes op, niemand die daar last van had. En voor het échte werk roepen we "BOS" en Tuk gaat uit z'n dak! Auto in en gáán!

De laatste tijd heeft meneer last van zijn heupen. Steeds meer. Het verschil van eventjes uitlaten achter en los gaan in het bos is te groot voor hem. Dus nu loop ik weer met hem door de woonwijk heen. Gaat prima! Tukker is nu 8 en een stuk bedaarder dan voorheen. Misschien zelfs iets té...

Sleepte hij ons vroeger door de wijk, nu moeten we hem slepen. Eventjes hier snuffelen en eventjes daar... Vooral als ons huis in beeld komt wordt ie heel eigenwijs. "Kóm nou Tuk" hoor je me dan geërgerd zuchten...

Ach ja, het is ook nooit goed... Maar feit is dat Tukker er nog is en ik stapel op hem ben. Sleeplabrador of niet!!

T.v. aan!!

Ik kan er zó van genieten hè... het nieuwe t.v. seizoen is weer begonnen. 's Ochtends om half zeven staat die kast al aan bij ons thuis. Nou ja, dat kastje dan.

In de tussenkamer hebben we een heel klein exemplaar staan. Speciaal voor als we 's ochtends even het journaal willen zien, of een leuk programma overdag als ik b.v. was aan het opvouwen ben of groenten aan het snijden aan de eettafel.

Het begint dus bij mij al vroeg. Vandaag de dag kijk ik altijd even, en om een uur of 10 koffietijd. Is dat dozig of niet? Nou ja, ik vind het gewoon gezellig.

plaatje van www.

De regelmaat, dat vind ik fijn. Elke week dezelfde programma's om dezelfde tijd. Boer zoekt vrouw, de wereld draait door (yes, dagelijks!), over mijn lijk, expeditie Robinson, allemaal goed!

Dus vanavond zit ik ook weer goed. De laatste 2 genoemde programma's komen langs. Ik zit er klaar voor.

Denk nu niet dat ik voor de t.v. leef. Nee zo ben ik ook weer niet. Ik blijf er niet voor thuis en als er niets bijzonders (naar mijn idee) op is, gaat ie uit. Want op zijn tijd vind ik het heerlijk om in de stilte te genieten van een tijdschrift of een mooi boek. Alles op z'n tijd!!

Stroomloos...

Vanochtend om 9 uur wás het weer zover. Geen stroom. Nee, we zijn niet afgesloten hoor, we kunnen de rekening nog steeds betalen. Maar hier in de buurt zijn ze met werkzaamheden bezig, die het schijnbaar noodzakelijk maken dat je ongevraagd een tijdje flink minder gebruikt.

We kregen er wel bericht over. Zo´n brief, die verdacht veel op reklame lijkt van de buitenkant, en daar staat dan op dat we dan-en-dan van 9 tot ong. half 12 's ochtends geen stroom hebben.

Je stelt je erop in. Koelkast en vriezer een graadje lager voor die tijd, en zorgen dat er al gedoucht en geföhnd is op tijd. Jaa, ik kan 's ochtends écht niet zonder... En verder? Ach, koffie kan ook met gekookt water dat je op giet, koken dan wel in mijn mooie groene pannetje, en de laptop blijft eventjes dicht. Dacht ik toch maarzo dat opladen genoeg was vanochtend vroeg. Maar we hadden natuurlijk ook geen internet : o

Mijn groene pannetje. Gekocht voor de sier, maar wat ís ie soms makkelijk...

Ik moet zeggen dat ik het weer des te meer waardeer als alles het weer doet. Hoe blij kun je zijn met de Senseo, de t.v. of natuurlijk internet... Of dat het licht in het toilet gewoon aan gaat als je op het knopje drukt...

De vorige keer, zo'n week of 2 geleden, kregen we ook zo'n brief. Halverwege de ochtend kwam buuf aan. Of wij ook geen stroom hadden... Nadat we het hadden uitgelegd ging ze opgelucht naar huis. 'k Moet zeggen dat ik bij geen stroom, internet of t.v. ook meteen even om me heen check. Later ging ik nog eventjes naar haar toe, toen ik de desbetreffende brief opgediept had.

"Ja" zei ze verontwaardigd. "Bel ik buum op en wat denk je?" Zegt ie: "Oh ja, dat klopt. Dat heb ik laatst gelezen en de brief heb ik bij het oud papier gedaan! Ik dacht, dat weten we dus!" Mannen...

Achterin de boerenschuur...

Dinsdag 4 september alweer. Zomaar een paar daagjes niet geschreven. Eerst was het the day after, we hadden zaterdagavond ons verjaardagsfeest, vandaar. Dat verliep prima, alleen wordt het wel erg vol alles zo in één keer. Toch maar eens bekijken of ik dat anders kan oplossen de volgende verjaardag. Gelukkig hielp iedereen uit ons gezin een handje mee, dat scheelde veel.

Zondag dacht ik rust te hebben. Goed, dat wás ook wel zo, maar 's middags pas echt. Mirte pakte 's ochtends in voor een week introductie van de opleiding en een weekend daar achteraan voor de roeivereniging. En dan moet je wel aan héél veel denken. Dus dacht ik een beetje mee en rende zo nu en dan de trap eens op en af. 's Middags om 10 over 2 pakte ze de trein, hoe het nu is, weet ik niet. Ik zal eens een berichtje sturen, ben eigenlijk wel benieuwd!

Gisterenochtend stapte Junior weer op de trein. Alleen Fleur was nog thuis, die vertrok 's middags naar haar kamer. Vandaag beginnen haar colleges weer, en gisterenavond sprak ze af met een vriendin om te eten en even bij te praten. Junior vertelde dat Fleur hem zag vanuit de trein. Die van haar passeerde op het station die van hem. Jan was alweer op pad richting huis op dat moment, toen ie een berichtje kreeg "Ik zie je". Helaas had hij haar niet ontdekt...

Wij hadden een andere missie gisteren. We haalden 2 fietsen op uit Friesland. Ja, natuurlijk mocht Pino ook mee! Zo maakten we er meteen een gezellig dagje van. Jan had nog weekend, dus wat belette ons? Onderweg zochten we een plekje aan het water om te lunchen. De luifel hoefde niet uit, jammer van het lekkere zonnetje!

De fietsen stonden bij de dochter van A. Op de boerderij. Je kent dat wel met oude auto's. Die worden dan gevonden in een boerenschuur, onder een dikke laag stof... Zo ongeveer:

Deze foto's zijn met het mobieltje van Jan gemaakt. Hij stuurde ze op naar Junior, met de woorden: "Kijk! Je nieuwe fiets!" Het antwoord was een beetje vaag: "Huh...Uuuuuh...." Ach, misschien ook wel begrijpelijk... Eerst hebben we maar eens een stoffer over de fietsen heen gehaald. En 's avonds thuis reed Jan ermee naar de autowasplaats. Sopje erover en toen was Junior er best een beetje blij mee, kijk maar:

En de fiets bleek blauw te zijn! Leuk, zo'n verrassing! Hij is een beetje roestig, maar dat blijft lekker zo. Een te mooie fiets ben je zó kwijt op het station.

Nu moet Jan nog met die van Mirte bezig. Als je dit toevallig leest Mirte, die van jou is minder ernstig hoor. Alleen een nieuwe binnenband voor en de remmen even afstellen. Er zaten niet van die lagen op als bij die van Jan, hij  stond gelukkig ergens in een ander schuurtje, vandaar... Pap neemt 'm zondag mee als ie je komt halen, goed??

Huiswerk.

Met dat het nieuwe schooljaar voor Junior is begonnen komt ook het fenomeen huiswerk weer om de hoek kijken. Gingen we laatst al een boek scoren bij de bieb, er moet weer een boekverslag op tafel komen, dit keer zijn eerste toetsen alweer in aantocht.

Nee, een agenda heeft  Jan nog niet. Er is er eentje besteld van z´n favoriete tijdschrift, maar helaas heeft het één en ander wat vertraging opgelopen. Net als Jan zelf, als ie niet uitkijkt.

exemplaar van vorig jaar.

Dat de toetsen eraan kwamen, vertelde hij mij woensdag al. Dus mijn rug rechtte en ik zei een beetje fanatiek ( het is tenslotte examenjaar en een goed begin is... inderdaad...) dat ie het huiswerk wél even moest noteren en z'n boeken mee moest nemen.

Op school is een kluisje en de lerares heeft graag dat de jongens de boeken zoveel mogelijk op school laten. Kan zij tenminste les geven. Goed plan zou je denken. Maar...

Vrijdag tufte ik weer naar het station en Jan stapte in. "Alles goed gegaan?" was mijn vraag. "Ja hoor" antwoordde ie vrolijk . "Alleen... ik vergat mijn Engelse en Nederlandse boek.""Maar ach, dat Engels vraag ik wel ff aan een vriend (waar de computer al niet goed voor is...) en Nederlands... ik lees het toch maar alleen door, dus komt wel goed."

Tsja... het blijft Jan. Ik moet er toch weer aan wennen dat dit zijn manier van werken is. Gelukkig weet ie wél wat de rest van de week op het programma staat en hij gaat daar met oudste zus even een werkschema voor maken. Komt goed. Denk ik...