Ontstressen...

En dan is het alweer tweede kerstdag. Fleur vertrok eind van de ochtend weer richting camping. Daar heeft ze het gelukkig prima naar de zin. Het recreatiewerk vindt ze zó leuk, ´t is net gewoon vakantie, aldus haarzelf.

Jan ging tussen de middag naar z´n werk. Kerstbrood weer op de vuist mee. Je hebt nog niet veel trek na een uitgebreid ontbijt, dit keer zelfs met scrambled eggs. (Was een ideetje van Jan zelf, hij maakte vanochtend samen met Mirte het ontbijt klaar...)

Toen was het eventjes stil. "En nu?" vraag je je dan heel even af. Ik vond eigenlijk dat we moesten genieten van het zonnetje en Tukker kon ook wel een wandeling gebruiken. Eén en één is drie. Mirte ging voor het eerst zich wagen in hardloopland, dus Junior, Tukker en ik tuften in het groene autootje naar het bos.

We waren daar niet alleen! Hordes mensen met hele blije honden hadden hetzelfde besluit genomen. Het was heerlijk zo even met Junior bij te kletsen. Eén op één is heel waardevol, vind ik.

Nu zijn we weer thuis. Mirte is gedoucht en ik heb in tussentijd de oven even aan gehad voor een saucijzenbroodje.  Meer dan genoeg voor de lunch. Best lekker zo eenvoudig houden. Ik lees het vandaag vaker: eenvoud is gewoonweg luxe!!